အကဲျဖတ္ သတ္မွတ္ခ်က္ တစ္ခု (သို႕) Grading

ဒီေန႕မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ၿပီးခဲ့တဲ့ ဧၿပီလကေန အခု စက္တင္ဘာလ အစပိုင္းအထိ ေရြးခ်ယ္တက္ေရာက္ခဲ့တဲ့ First Term ဘာသာရပ္ေတြ ထဲက ဘာသာအခ်ိဳ႕ရဲ႕ Grade ေတြကို သိရပါတယ္။

မသိခင္က သိခ်င္သေလာက္ သိရေတာ့လည္း သိပ္ၿပီးအထူးအဆန္းႀကီး မခံစားရေတာ့ပါဘူး။ သိသိခ်င္းေတာ့ အမွန္အတိုင္း ေျပာရရင္ အနည္းငယ္ စိတ္လွဳပ္ရွားမိတာေပါ့ဗ်ာ။ သိရတဲ့ (၇) ဘာသာ ထဲမွာ (၆) ဘာသာစလံုး (A) ရပါတယ္။ က်န္တဲ့ တစ္ဘာသာက အသြင္ထူးျခားပါတယ္။ အဲဒီဘာသာမွာ ကိုယ္ပဲ ဆရာ၊ ကိုယ္ပဲ တပည့္ လုပ္ရပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ Grade သတ္မွတ္ေပးတာမ်ိဳး မရွိဘဲ၊ ေက်ာင္းသားအားလံုးကို Pass သာေပးပါတယ္။ ဒီဘာသာအေၾကာင္း ေတာ့ ေနာက္ေရးတာေပါ့ဗ်ာ။

ႀကံဳတုန္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ေက်ာင္းရဲ႕ Grade သတ္မွတ္ခ်က္ေလး ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ႏွိဳင္းယွဥ္ၾကည့္လို႕ ရေအာင္ပါ။ A=excellent, B=good, C=Pass, D=fail, Pass=Grade not applicable လို႕ ဆိုပါတယ္။ (A+) ေတြ ဘာေတြေတာ့ ေယဘုယ်အားျဖင့္ မရွိဘူးေပါ့ဗ်ာ။

ဒါေပမယ့္လည္း တကၠသိုလ္ရဲ႕ ဌာနခြဲအလိုက္ နဲ႕ သင္တန္းအစီအစဥ္အရေတာ့ အနည္းငယ္ကြဲျပားမွဳ ရွိပါတယ္။ (ဌာနခြဲလို႕ဆိုတာက ဥပမာ - ဥပေဒပညာဌာန၊ စီးပြားေရးပညာဌာန နဲ႕ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မွဳပညာဌာန စတာကို ဆိုလိုၿပီး၊ သင္တန္း အစီအစဥ္ဆိုတာက ပံုမွန္ မဟာဘြဲ႕ သင္တန္း၊ အခ်ိန္တို (တစ္ႏွစ္) short-term student exchange programme စသည္တို႕ကို အၾကမ္းဖ်င္း ဆိုလိုပါတယ္။)

ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက ဘြဲ႕လြန္သင္တန္းေတြမွာ ဘာသာရပ္တစ္ခုကို credit ၂ ခု ေပးၿပီး၊ credit ၂ ခုအတြက္ တစ္ခ်ိန္ မိနစ္ (၉၀) ၾကာ အတန္း (၁၅) တန္း တက္ရပါတယ္။ Intensive Course ေတြဆိုရင္လည္း သံုး၊ေလး ရက္ဆက္တိုက္မွာ မိနစ္(၉၀) x (၁၅) ခ်ိန္ ျပည့္ေအာင္ သင္ပါတယ္။ အေတာ္ပင္ပန္းတယ္လို႕ ေျပာရမွာပါပဲ။ ပါေမာကၡတစ္ေယာက္ကေတာ့ အေမရိကန္မွာ တစ္ခ်ိန္ကို မိနစ္ (၆၀) သာ သင္ေလ့ရွိေၾကာင္း နဲ႕ ဂ်ပန္မွာ တစ္ခ်ိန္ကုိ မိနစ္ (၉၀) သင္တာ လြန္ေၾကာင္း၊ ေက်ာင္းသားမ်ား မိနစ္ (၉၀) လံုး အာရံုစိုက္ႏိုင္စြမ္း မရွိေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။

Grading နဲ႕ပတ္သက္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ယူတဲ့ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မွဳ ဌာနက အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မွဳ ဘာသာရပ္နဲ႕ ဆက္စပ္ၿပီး အေသးစိတ္ရွင္းျပရရင္၊ Grade ကို A=80 or more, B=79-70,C=69-60, F=below 60 လို႔ သတ္မွတ္ပါတယ္။

ေနာက္ Grading Policy က Attendance တစ္ခ်ိန္အတြက္ ၂ မွတ္၊ အေၾကာင္းအရာ (topic) (၁၁) ခုအတြက္ စာတမ္းငယ္ (ႏွစ္မ်က္ႏွာခန္႕) ၁၁ ခု အပတ္စဥ္ တင္ရၿပီး၊ တစ္ခုအတြက္ ၅ မွတ္၊ စာတမ္း ေကာင္းရင္ ထူးခၽြန္မွတ္ ၂ မွတ္ ပိုရၿပီး၊ ညံ့ရင္ သို႕မဟုတ္ Plagiarism ေတြ႕ရင္ ၂ မွတ္ အႏွဳတ္ခံရပါတယ္။ (အဲဒီဘာသာတက္တုန္းက အထူးပိတ္ရက္မ်ားေၾကာင့္ ၁၅ ခ်ိန္အစား ၁၃ ခ်ိန္ တက္ရၿပီး၊ Intro အခ်ိန္မပါ၊ ၁၂ ခ်ိန္အတြက္ အတန္းမွန္မွန္တက္ရင္ တစ္ခ်ိန္ ၂ မွတ္နဲ႕ (၂၄) မွတ္၊ အဆင့္မီ စာတမ္း (၁၁) ခုအတြက္ တစ္ခု ၅ မွတ္ နဲ႕ (၅၅) မွတ္၊ စုစုေပါင္း (၇၉) မွတ္နဲ႕ (B) ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ အတန္းမွန္မွန္တက္၊ Paper (၁၁) ခုတင္၊ အနည္းဆံုး Paper (၁) ခုမွာ ထူးခၽြန္မွတ္ ရပါမွ (A) ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး Paper ကို အပတ္စဥ္ ေနာက္တစ္တန္း မစခင္မွာ တင္ရပါတယ္။ ေနာက္က်ရင္ အမွတ္ေလ်ာ့ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္အေတြ႕အႀကံဳေျပာရရင္ တစ္ရက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စာေတြမ်ားတာေၾကာင့္ Paper အခ်ိန္မီ မတင္ႏိုင္ဘူး ျဖစ္သြားပါတယ္။ ေန႕လည္ (၁) နာရီ တင္ရမယ့္ စာကို အဲဒီေန႕ည (၉) နာရီေလာက္မွ တင္ႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ (၂) မွတ္ေလ်ာ့ခံရတယ္လို႕ သိရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အတန္းပံုမွန္တက္၊ Paper အကုန္တင္ရဲ႕သားနဲ႕ (Paper တစ္ခု ေနာက္က်တာေၾကာင့္) အလိုလိုကို (၇၇) မွတ္ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ (A) လိုခ်င္လို႕ က်န္တဲ့ Paper မ်ားမွာ ထူးခၽြန္အမွတ္ရေအာင္ အေတာ္ကို ႀကိဳးစားရပါတယ္။ အခု Grade သိရေတာ့ အဲဒီဘာသာမွာ (A) ရလို႕ အေတာ္ကို ေပ်ာ္ပါတယ္။

ၿပီးခဲ့တဲ့ First Term (Spring Term) ပတ္သက္ၿပီး ျပန္သံုးသပ္ရရင္ ေတြးစရာေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ တစ္အခ်က္က တက္ခဲ့တဲ့အတန္း ေတြမွာ ခက္ခဲပင္ပန္းတဲ့ အတန္းေတြ ပါသလို သာမန္ေလာက္ပဲ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရတဲ့ အတန္းေတြလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕အတန္းဆို ခက္လြန္းလို႕ အေတာ္ကို စိတ္ဓါတ္မက်ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့ရပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ဇြဲ အေရးႀကီးတယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။ ခက္လြန္းလို႕ ဒီဘာသာကို ျဖဳတ္လိုက္ေတာ့မယ္လို႕ အခါခါစဥ္းစားၿပီး အားတင္းဆက္တက္ခဲ့လို႕ ေနာက္ပိုင္း ထင္သေလာက္ မခက္ေတာ့တာ၊ ကိုယ္ အမ်ားႀကီး improve ျဖစ္လာတာ စသျဖင့္ေပါ့ဗ်ာ။

ႏွစ္အခ်က္က Grading နဲ႕ပတ္သက္လို႕ေတာ့ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရဲ႕ အခ်ိဳ႕ေသာ ပါေမာကၡမ်ားရဲ႕ အကဲျဖတ္ခ်က္ကိုေတာ့ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ သိပ္ဘ၀င္မက်ပါဘူး။ အခ်ိဳ႕ေသာဘာသာရပ္မ်ားမွာ၊ အခ်ိဳ႕ေသာ ပါေမာကၡမ်ားက စည္းကမ္းတိက် တင္းက်ပ္ေပမယ့္ အခ်ိဳ႕က flexible ျဖစ္တယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။ ဘာသာရပ္တစ္ခု၊ ႏွစ္ခုမွာ အားလံုးနီးပါး (A) ရၾကတယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။ ကိုယ္အပါအ၀င္ အားလံုး (A) လိုခ်င္တာ မွန္ေပမယ့္၊ တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ အားထုတ္မွဳခ်င္း မတူတာ၊ အတန္းထဲမွာတင္ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း သိၾက၊ အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိ အကဲျဖတ္ႏိုင္တာမို႕ အားလံုးသာ (A) ရၾကရင္ တကယ္ႀကိဳးစားသူအတြက္ နစ္နာပါတယ္။ သိပ္မႀကိဳးစားသူကလည္း ငါေပါ့ေပါ့လုပ္လည္း အဆင့္ေကာင္းမွာပဲလို႕ မွတ္ယူသြားရင္၊ တစ္ဦးခ်င္းစီသာမကာ ေရရွည္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရဲ႕ ပညာေရးအဆင့္အတန္းပါ က်ဆင္းသြားႏိုင္တယ္လို႕ ယူဆပါတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ Grade A, B ဆိုတာ အကဲျဖတ္ သတ္မွတ္ခ်က္တစ္ခုသာ ျဖစ္ၿပီး၊ ဘာသာရပ္တစ္ခု အေပၚမွာ ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ တတ္ကၽြမ္းသြားသလဲ၊ တစ္ကယ္ပဲ မွတ္ေက်ာက္တင္ခံႏိုင္ၿပီလား ဆိုတာက A, B ထက္ ပိုၿပီး တန္ဖိုးရွိမယ္လို႕ ထင္ပါတယ္ဗ်ာ။

ကဲ ေနာက္ပိုစ့္မ်ားမွာမွပဲ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက ခက္တဲ့ဘာသာ၊ လြယ္တဲ့ဘာသာ သင္ပံုသင္နည္း ဆက္စဥ္းစားၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႕ကေတာ့ အခုသိရတဲ့ ဘာသာအခ်ိဳ႕ အဆင့္ေကာင္းခဲ့တာေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ယူမယ့္ ဘာသာေတြအတြက္ ပိုႀကိဳးစားေစဖို႕ motivation ရတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။

(ျဖည့္စြက္ခ်က္။ ဒီပို႕စ္နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး တံု႕ျပန္မွဳ အေတာ္မ်ားမ်ား ရခဲ့ပါတယ္။ ဖတ္ရွဳသူအခ်ိဳ႕က ကၽြန္ေတာ့္ကို ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကိုယ္ရည္ေသြးတယ္လို႕ ထင္မွတ္မွားၾကတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ အမည္မေဖာ္ဘဲ လာလာ ေမတၱာပို႕ၾကလို႕ C-Box ကို ပိတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီပို႕စ္ကို ဖ်က္ပစ္ရင္ ေကာင္းမလားလို႕ အႀကိမ္ႀကိမ္ စဥ္းစားမိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေသေသခ်ာခ်ာ ဖတ္မိၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့၊ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဆိုလိုရင္း နဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ ထင္ျမင္ခ်က္ကို နားလည္သေဘာေပါက္မယ္ ထင္လို႕ ဒီပို႕စ္ကို မဖ်က္ေတာ့ပါ။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ေနာင္ ပို႕စ္မ်ား ေရးသားရာမွာ ဆင္ျခင္ဖို႕ သင္ခန္းစာတစ္ခုေတာ့ ထပ္ရခဲ့ပါတယ္။)