လြမ္းေစတီ ရွိရာ Koya San သို႕ (၁)

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာကတည္းက ခင္မင္ခဲ့ၿပီး၊ ဂ်ပန္မွာ အမွတ္မထင္ ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ရတဲ့ Ritsumeikan University, Shiga မွာ မဟာဘြဲ႕တက္ေနသူ မႏြယ္ရဲ႕ Facebook မွာ တင္တဲ့ ဓါတ္ပံုေတြေၾကာင့္ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္ေလာက္က Koya San (Mt. Koya) ကို စၾကားဖူးခဲ့ပါတယ္။


(ျမန္မာလြမ္းေစတီ အပါအ၀င္ အထိမ္းအမွတ္ ေစတီ၊ အုတ္ဂူ၊ ေက်ာက္တိုင္မ်ား ရွိရာ Koya San အ၀င္လမ္း)

Koya San မွာ ရိုက္ထားတဲ့ မႏြယ္ရဲ႕ ဓါတ္ပံုေတြေၾကာင့္ Koya San မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း နဲ႕ ေဒါက္တာဘေမာ္တို႕ရဲ႕ ဓါတ္ပံုေတြ အပါအ၀င္ ေရွးေဟာင္း ျမန္မာ့ဓါတ္ပံု၊ ပန္းခ်ီကားေတြ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ ပစၥည္းေတြ၊ ေနာက္ ၿငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ စာတမ္းပါတဲ့ အထိမ္းအမွတ္ ေက်ာက္စာတိုင္ ရွိေနတာကို မွတ္မွတ္ရရ သတိထားမိခဲ့ပါတယ္။


(Koya San မွာ ရွိတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတစ္ခုအတြင္း ျပသထားတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဓါတ္ပံု)


(ေဒါက္တာဘေမာ္ ဓါတ္ပံု)

ဒါ့ေၾကာင့္ Koya San နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး စိတ္၀င္စားလို႕ မႏြယ္ကို အၾကမ္းဖ်င္း ေမးၾကည့္ေတာ့ Koya San ဟာ အိုဆာကာနားမွာ ရွိေၾကာင္း၊ Koya San မွာရွိတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ ဓါတ္ပံု၊ ပစၥည္းေတြ ျပသထားေၾကာင္း သိရပါတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႕ မႏြယ္ကို ေနာက္အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္လို႕ သြားျဖစ္ခဲ့ရင္ ေခၚဖို႕ပါ ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ႀကံဳတုန္း ကၽြန္ေတာ့္ ခရီးသြားဖို႕ စဥ္းစားတဲ့အခါ ေရြးခ်ယ္ပံုကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႕ ဘယ္ေနရာ ဘယ္ေဒသကိုပဲ ခရီးသြားသြား၊ ေရြးခ်ယ္ရေတာ့မယ္ဆိုရင္ သမိုင္းေၾကာင္း အေထာက္အထားရွိတဲ့၊ အထိမ္းအမွတ္ေနရာေတြကို ပိုဦးစားေပး ေရြးေလ့ ရွိပါတယ္။ ကိုယ့္ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႕သမိုင္းေၾကာင္း ပတ္သက္ဆက္စပ္မွဳရွိတဲ့ေနရာေတြ ဆိုရင္ေတာ့ အတိုင္းထက္ အလြန္ေပါ့ဗ်ာ။

ဂ်ပန္ကို ေရာက္လာခဲ့ေတာ့လည္း ဂ်ပန္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႕ပတ္သက္ဆက္စပ္တဲ့ေနရာေတြက ဘယ္ေနရာေတြလဲဆိုတာ သိခ်င္ေနၿပီး၊ အဲဒီေနရာေတြကိုလည္း သြားေလ့လာ ေနခ်င္မိပါတယ္။

ဂ်ပန္ျပည္မွ ျမန္မာ့ အမွတ္တရအခ်ိဳ႕

သမိုင္းေၾကာင္းအရ ထိေတြ႕ဆက္ဆံမွဳေတြ ရွိခဲ့လို႕ ဂ်ပန္မွာ ျမန္မာ့အမွတ္တရေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေကာင္း ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သိသေလာက္ ေျပာျပရရင္...

(၁) တကၠသိုလ္မ်ား သမိုင္းသုေတသနဌာနက ၁၉၉၈ ခုႏွစ္က ထုတ္ေ၀တဲ့ (သုေတသနအရာရွိ) ဆရာေက်ာ္ၿငိမ္းရဲ႕ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ စာအုပ္ထဲမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႕အဖြဲ႕ ၁၉၄၁ ခုႏွစ္၀န္းက်င္တုန္းက ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ၊ ဟာကိုနီ မွာ ေနခဲ့ဖူးတာကို စာအုပ္ပါ ဓါတ္ပံုမွတ္တမ္းအရ မွတ္သားမိပါတယ္။


(ဆရာေက်ာ္ၿငိမ္းရဲ႕ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ စာအုပ္ထဲမွ ဓါတ္ပံု)


(ဆရာေက်ာ္ၿငိမ္းရဲ႕ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ စာအုပ္ထဲမွ ဓါတ္ပံု)


(ဆရာေက်ာ္ၿငိမ္းရဲ႕ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ စာအုပ္ထဲမွ ဓါတ္ပံု)

ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႕ ရဲေေဘာ္သံုးက်ိပ္၀င္ေတြရဲ႕ ဂ်ပန္နဲ႕သက္ဆိုင္တဲ့ သမိုင္း၀င္ဓါတ္ပံုမ်ား ျဖစ္လို႕ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္စာအုပ္ကို မဖတ္ဖူးေသးသူမ်ား၊ ဂ်ပန္-ျမန္မာ အေၾကာင္း သုေတသနျပဳ ေလ့လာေနသူမ်ား ဗသုသုတရ၊ အေထာက္အကူျဖစ္ေစဖို႕ အဆိုပါစာအုပ္ပါ ဓါတ္ပံုအခ်ိဳ႕ကို ဒီေနရာမွာ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ (ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ စာအုပ္ကို e-book အေနနဲ႕ ျမန္မာ e-book ဆိုဒ္မ်ားမွာ ရွာလို႕ရတာက တေၾကာင္း၊ ဒီေနရာမွာလည္း သုေတသနသေဘာနဲ႕ ေဖာ္ျပတာျဖစ္လို႕ မူလစာေရးသူထံ ထပ္ဆင့္ ခြင့္မေတာင္းႏိုင္ေပမယ့္လည္း copyright law ရဲ႕ fair use အေနနဲ႕ ခြင့္ျပဳမယ္လို႕ ယူဆပါတယ္။)

ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႕ ေနခဲ့တဲ့ ဟာကိုနီအေၾကာင္း ဆက္ရရင္ ဟာကိုနီ (Hakone) က တိုက်ိဳၿမိဳ႕ရဲ႕ ကီလိုမီတာ (၁၀၀) အကြာ၊ ဖူဂ်ီေတာင္နားမွာ ရွိၿပီး၊ သဘာ၀ ေရပူစမ္း (hot springs) ေတြေၾကာင့္ ေက်ာ္ၾကားပါတယ္။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရဲ႕ အေကာင္းဆံုး (hot springs) ေတြထဲက တစ္ေနရာပါပဲ။

Hakone နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး Hakone ျပန္ ျမန္မာသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ဘ၀မွာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ၊ ဖူဂ်ီေတာင္ေအာက္မွာ ကိုယ္တံုးလံုး ေရပူစိမ္ဖို႕ တစ္ခါမွ ေတြးေတာင္ မေတြးမိဖူးလို႕ သူ႕အေတြ႕အႀကံဳကို ေျပာျပခဲ့တာကိုလည္း ဒီပိုစ့္ေရးေနရင္း ျပန္သတိရမိပါတယ္။ Hakone ကိုသြားရင္ေတာ့ ဖူဂ်ီေတာင္အလွကို ခံစားရင္ ကိုယ္တံုးလံုး ေရပူစမ္း စိမ္ႏိုင္ပါတယ္။

(၂) ေနာက္ YouTube မွာ တင္ထားတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာ မွတ္တမ္းတိုေလး တစ္ခုေၾကာင့္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ၊ Shizuoka Prefecture ရဲ႕ Hamamatsu ၿမိဳ႕ နဲ႕ Hamana ko အနီးတ၀ိုက္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႕ရဲ႕ အထိမ္းအမွတ္ေနရာ ရွိေၾကာင္း သိရပါတယ္။ ko ဆိုတာ ဂ်ပန္စကား ျဖစ္ၿပီး၊ Lake ေရကန္ကို ဆိုလိုတာပါ။ အင္းေလးကန္ ဆိုရင္ ဂ်ပန္လို Inle ko လို႕ ဆိုရမွာပါ။ (အခု အဲ့ဒီဗီဒီယို YouTube ေပၚမွာ မရွိေတာ့လို႕ လင့္ခ္ မေပးႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။)

(၃) ျမန္မာ-ဂ်ပန္ ဆက္ဆံေရးနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး Oxford တကၠသိုလ္က ယခု ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ထုတ္၊ Professor Steinberg ရဲ႕ Burma/Myanmar - What Everyone Needs To Know စာအုပ္ထဲမွာေတာ့

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္း လက္ထက္တုန္းက စက္မွဳဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီးႏိုင္ငံေတြထဲက ျမန္မာနဲ႕ အရင္းႏွီးဆံုးႏိုင္ငံဟာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒီရင္းႏွီးမွဳဟာ ၁၉၄၁ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ မတိုင္ခင္ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ (Thirty Comrades) အျဖစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း နဲ႕အတူ ဂ်ပန္မွာ သင္တန္းတက္ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းရဲ႕ ပုဂၢိဳလ္ေရး ဆက္ဆံမွဳက စခဲ့ေၾကာင္း၊ ဦးေန၀င္းဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာ ဂ်ပန္သံအမတ္ႀကီး ဇနီးေမာင္ႏွံနဲ႕ အေတာ္ရင္းႏွီးျပီး၊ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အေရးအခင္း မတိုင္မီအထိ ဂ်ပန္သံအမတ္ႀကီးဟာ ႏိုင္ငံျခား သံအမတ္ႀကီးမ်ားထဲမွာ ဦးေန၀င္းနဲ႕ အလြယ္တကူ ေတြ႕ဆံုခြင့္ရတဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာ သံအမတ္ႀကီး ျဖစ္ေၾကာင္း...ဦးေန၀င္းဟာ ဂ်ပန္ေတြအေပၚ ေလးစားမွဳရွိေၾကာင္း နဲ႕ အိမ္ေစာင့္အစိုးရ လက္ထက္တုန္းက ဂ်ပန္လယ္သမားေတြကို ျမန္မာႏိုင္ငံ ဖိတ္ေခၚၿပီး၊ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အထြက္ေကာင္းေစေရး ျမန္မာေတြကို သင္ျပေပးဖို႕အထိ စဥ္းစားခဲ့ေသာ္လည္း ဒီအႀကံအစည္ အထမေျမာက္ခဲ့ေၾကာင္း...

စသျဖင့္ ေရးသားထားတာကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ နားလည္သေလာက္ ဘာသာျပန္ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ (Burma/Myanmar - What Everyone Needs To Know by David I. Steinberg စာမ်က္ႏွာ-၁၂၄)

Koya San ခရီးအစ

ဒီလိုနဲ႕ အတိုခ်ဳပ္ေျပာရရင္ မႏြယ္ရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္ Koya San ကို သြားခ်င္ေနတဲ့ ဆႏၵ ဒီႏွစ္ ၂၀၁၀၊ ဧၿပီလမွာ ျပည့္ေျမာက္ခဲ့ပါတယ္။ တကယ္တမ္း ေျပာရရင္ ဧၿပီလမွာ အတန္းသစ္ေတြ စၿပီဖို႕ အလုပ္ကေတာ့ ခပ္ရွဳပ္ရွဳပ္ပါပဲ။ Koya San ကိုသြားဖို႕ Ritsumeikan University (BKC - Biwako Kusatsu Campus) ကို ဧၿပီလ ၁၆ ရက္ (ေသာၾကာေန႕) ညေနပိုင္းက ခ်ီတက္ခဲ့ပါတယ္။



Ritsumeikan University (BKC) က အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ နာဂိုယာ နဲ႕ က်ိဳတိုၾကားမွာ ရွိပါတယ္။ က်ိဳတိုၿမိဳ႕နဲ႕ နာရီ၀က္ေလာက္ေ၀းၿပီး၊ ထံုးစံအတိုင္း က်ည္ဆန္ရထား (Shinkensen) နဲ႕သြားရင္ ေစ်းႀကီးမွာမို႕ ေစ်းအသက္သာဆံုးနည္းကို ရွာေဖြရပါတယ္။ (နာဂိုယာ-က်ိဳတို ခရီးကို က်ည္ဆန္ရထားနဲ႕သြားရင္ (၃၅) မိနစ္သာ ၾကာၿပီး၊ one way ကို ယန္း ၅၀၀၀ ကုန္ပါမယ္။)

ဒီေနရာမွာ ဂ်ပန္ျပည္တြင္း ခရီးသြားမ်ားကို ညႊန္းခ်င္တာကေတာ့၊ ဂ်ပန္မွာ ေလယာဥ္၊ ရထား စတာတို႕နဲ႕ ဘယ္ကို သြားခ်င္ခ်င္ ေစ်းႏွဳန္း၊ အခ်ိန္ နဲ႕ခရီးစဥ္ အေသးစိတ္ကို http://www.hyperdia.com မွာ အဂၤလိပ္လို အလြယ္တကူ ရွာလို႕ရပါတယ္။ အလြန္ကို အသံုး၀င္တာမို႕ မသိေသးရင္ စသံုးၾကဖို႕ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။



ဥပမာ က်ည္ဆန္ရထား မဟုတ္ဘဲ Limited Express တို႕၊ ရိုးရိုး Local ရထားတို႕ စီးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အခ်ိန္ေပၚမွာ မူတည္ၿပီး ခရီးစဥ္တူကိုပဲ တစ္ခ်ဳိ႕ ရထားက တိုက္ရိုက္၊ တစ္ခ်ိဳ႕ ရထားက ၂ ႀကိမ္၊ ၃ ႀကိမ္ စသျဖင့္ ေျပာင္းရတာမ်ိဳးေတြ ရွိတတ္တာေၾကာင့္ ေသေသခ်ာခ်ာ ေရြးဖို႕၊ browse လုပ္ဖို႕ေတာ့ လိုပါတယ္။ ဂ်ပန္မွာ (ေယဘုယ်အားျဖင့္) ဘယ္အခ်ိန္ခ်ိန္ ထသြားသြား၊ ကိုယ္သြားခ်င္တဲ့ ခရီးကို တစ္နည္းမဟုတ္ တစ္နည္းနဲ႕ေတာ့ ေရာက္ႏိုင္ေပမယ့္၊ ႀကိဳတင္ရွာထားႏိုင္ရင္ေတာ့ အနည္းဆံုး အခ်ိန္ကုန္ သက္သာမွာပါ။

(BKC) Biwako Kusatsu Campus ရွိတဲ့ Minami Kusatsu ကိုသြားဖို႕ ကၽြန္ေတာ္ က်ိဳတိုအထိ မစီးေတာ့ဘဲ၊ လမ္းတ၀က္လို႕ ေျပာလို႕ရတဲ့ Maibara အထိသာ စီးၿပီး၊ Maibara ကေန Minami Kusatsu ကို Local ရထား ေျပာင္းစီးပါတယ္။ (Maibara ကို တိုက္ရိုက္ရထားနဲ႕ သြားတာက တစ္နာရီ ရွစ္မိနစ္၊ ေနာက္ေျပာင္းစီးမယ့္ ရထားေစာင့္ဘာေစာင့္နဲ႕ (နာဂိုယာကေန) Minami Kusatsu အထိ ခန္႕မွန္းေခ် ႏွစ္နာရီ၀န္းက်င္ ၾကာပါတယ္။ ေျပာင္းတဲ့အႀကိမ္မ်ားရင္ေတာ့ သံုးနာရီ၀န္းက်င္ေလာက္ အခ်ိန္ကုန္ေကာင္း ကုန္ႏိုင္ပါတယ္။ (က်ည္ဆန္ရထားနဲ႕မသြားဘဲ ရိုးရိုးရထားနဲ႕သာ သြားတာမို႕ အခ်ိန္ပိုေပးရေပမယ့္၊ ယန္း ၂၀၀၀ ၀န္းက်င္သာ ကုန္ပါတယ္။)


(Maibara မွ Minami Kusatsu အထိ သြားတဲ့ ရထားေျမပံု)

Minami Kusatsu ေရာက္ေတာ့ ေဒသခံ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးက မိုးထဲေလထဲမွာ လာႀကိဳၿပီး၊ ဦးဆံုး ညစာေကၽြးပါတယ္။ သူေကၽြးတဲ့ ဟင္းေတြထဲက ငါးဖယ္သုပ္ ကိုေတာ့ အခုထိ ေတြးတိုင္း စားခ်င္ေနတုန္းပါပဲ။ စားၿပီးတာနဲ႕ တစ္ညတာတည္းမယ့္ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕အိမ္ကို ထပ္ၿပီး ခရီးဆက္ခဲ့ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းကလည္း တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ အဲဒီည သူ႕အိမ္မွာ စားပြဲေသာက္ပြဲေလး လုပ္တဲ့အစီအစဥ္ ရွိေနတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ၀င္ႏြဲျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ စပိန္၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ ဥစၥဘက္ကစၥတန္၊ အီသီယိုပီးယား ႏိုင္ငံမ်ားက သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြသစ္ေတြနဲ႕ အခ်င္းခ်င္း ေရာက္တက္ရာရာ အေတြ႕အႀကံဳမ်ားကို ႏွီးေႏွာဖလွယ္ရင္း၊ အင္ဒိုနီးရွား သူငယ္ခ်င္းမေလးရဲ႕ ရွားမွရွား ေျပာဆိုေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားၾကားမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕တစ္ေတြ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႕ ျမန္မာႏွစ္သစ္ကို ကူးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ပြဲၿပီးခ်ိန္ ေနာက္က်တာေၾကာင့္၊ ေနာက္တစ္ေန႕ မနက္ (၁၁) နာရီ ဘူတာစုရပ္ မီဖို႕ မနည္း ထခဲ့ရပါတယ္။

(ဆက္ပါဦးမည္...)

ဂ်ပန္ျပည္တြင္းခရီးစဥ္မ်ား (သို႕) Sendai နဲ႕ Yamagata သို႕ အလည္တစ္ေခါက္ (၁)

နိဒါန္း

မ်ားျပားလွတဲ့ အတန္းေတြ၊ report ေတြၾကားထဲ ဘေလာ့ဂ္ကို ေရးသာမေရးျဖစ္တယ္၊ ေရးခ်င္စိတ္က အျပည့္ပါပဲ။ ေနာက္ၿပီး ဘေလာ့ဂ္ေၾကာင့္ ေကာင္းတဲ့အေလ့အက်င့္ေတြလည္း ရလာပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္မွာ ေရးျဖစ္ခဲ့ရင္ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေရးခ်င္တာေၾကာင့္ ဘာမဆို မွတ္မွတ္သားသား ပိုလုပ္ျဖစ္လာတာေၾကာင့္ပါ။

၂၀၁၀ ရဲ႕ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံတြင္း ဒုတိယခရီးစဥ္အေနနဲ႕ ၿပီးခဲ့တဲ့ မတ္လ (၁) ရက္ေန႕ ကေန (၇) ရက္ေန႕အထိ၊ တစ္ပတ္ၾကာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္း၊ Tohoku က Sendai နဲ႕ Yamagata ကို သြားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ (၂၀၁၀ ရဲ႕ ပထမဆံုးခရီးအေနနဲ႕ ဇန္န၀ါရီလ ၅ ရက္ ကေန ၆ ရက္ အထိ ေက်ာင္းကစီစဥ္တဲ့ တိုက်ိဳေလ့လာေရးခရီးကို လိုက္သြားျဖစ္ပါတယ္။)





ခရီးစဥ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္

လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၀၀၈ ဒီဇင္ဘာ ေက်ာင္းပိတ္ရက္အတြင္း Hiroshima သြားတုန္းက ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ ရွိတဲ့ ရွဳခင္းအလွပဆံုး (၃) ေနရာထဲက တစ္ေနရာလို႕ ဆိုတဲ့ Miyajima ကိုေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။


Hiroshima ကတစ္ဆင့္ ဆက္သြားရတဲ့ Miyajima က နာမည္ေက်ာ္ Torii Gate

(ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ ရွိတဲ့ ရွဳခင္းအလွပဆံုး (၃) ေနရာထဲက ေနာက္ (၂) ေနရာကေတာ့ က်ိဳတို ေျမာက္ပိုင္းက Amanohashidate နဲ႕ ဆန္းဒိုင္ကေန ဆက္သြားရတဲ့ Matsushima တို႕ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါတယ္။) Miyajima ကိုသြားၿပီးကတည္းက အဆင္ေျပရင္ေတာ့ ဂ်ပန္က ေနာက္ထပ္ အလွဆံုး (၂) ေနရာကို သြားဖို႕ ဆံုးျဖတ္ထားခဲ့ပါတယ္။

ဆန္းဒိုင္နဲ႕ပတ္သက္ရင္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ တစ္ႏွစ္ၾကာ အတန္း (Seminar) အတူတက္ ဂ်ပန္သူငယ္ခ်င္းက ဆန္းဒိုင္ဇာတိ ျဖစ္တာ၊ ေနာက္ နာဂိုယာနဲ႕ယွဥ္ရင္ ေႏြရာသီမွာ ရာသီဥတု ပိုေအးတာ၊ အခ်ိဳ႕ဂ်ပန္ေတြ ေႏြရာသီမွာ ဆန္းဒိုင္ကိုသြားၿပီး အနားယူၾကတာ၊ ေနာက္ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ၿဗိတိန္သူငယ္ခ်င္းက သူနာဂိုယာမွာ မဟာဘြဲ႕ လာမတက္ခင္၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္အတန္ၾကာက ဆန္းဒိုင္မွာ အဂၤလိပ္စာဆရာ အျဖစ္လုပ္ဖူးတာ... စတာေတြေလာက္သာ ၾကားဖူး၊ သတိထားမိပါတယ္။

ဒီတစ္ေခါက္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ဘယ္သြားရင္ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားေနတုန္း အတန္းေဖာ္ ဂ်ပန္သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ စကားေျပာၾကရင္း အမွတ္မထင္ Matsushima ကို ဆန္ဒိုင္းကေန အလြယ္တကူ သြားလို႕ရေၾကာင္း သိလာပါတယ္။ Ferry နဲ႕ နာဂိုယာကေန ဆန္းဒိုင္ကို တိုက္ရိုက္၊ ေစ်းအသင့္အတင့္နဲ႕ သြားလို႕ရတဲ့ အေၾကာင္းပါ သိရလို႕ ပိုစိတ္၀င္စားသြားတာက တေၾကာင္း၊ ေနာက္ ဆန္းဒိုင္ၿမိဳ႕သား ဂ်ပန္သူငယ္ခ်င္းက မတ္လ ပထမပတ္အတြင္းလာရင္ သူလည္းဌာေနမွာ ရွိေနမွာျဖစ္လို႕ အစစကူညီ လိုက္ပို႕ေပးမယ္ဆိုတာေၾကာင့္ တေၾကာင္း၊ စတဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ဆန္းဒိုင္ကို သြားဖို႕ ဆံုးျဖတ္မိပါတယ္။

travel companion (သို႕) ခရီးသြားေဖာ္မ်ား

ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း ခရီးမသြားခ်င္တာေၾကာင့္၊ ခရီးသြားေဖာ္မ်ား ေရြးဖို႕လိုလာပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းအေတာ္မ်ားမ်ား က ေက်ာင္းကႏွစ္စဥ္ စီစဥ္ပို႕ေပးတဲ့ (၃) ရက္ၾကာ Ski Trip ကို လိုက္ၾကမွာ ျဖစ္လို႕ မအားၾကပါဘူး။ (ကၽြန္ေတာ္က မႏွစ္က ေကာင္းေကာင္းစီးၿပီး၊ နာၿပီးၿပီမို႕ ဒီႏွစ္ေတာ့ နားပါတယ္။ :P)

ခရီးသြားေဖာ္ေတြနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္သေဘာကေတာ့ အုပ္စုလုိက္ ခရီးစဥ္တစ္ခုကို လူ၄၊ ၅ ေယာက္ထက္ မပိုခ်င္ပါဘူး။ ေနာက္ flexible ျဖစ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ရွာရပါတယ္။ ဥပမာ - ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ခင္တဲ့ Uzbekistan နဲ႕ အင္ဒိုနီးရွားက အခ်ိဳ႕သူငယ္ခ်င္းမ်ားဟာ အရက္ဘီယာ မေသာက္တာ၊ ဘာသာယံုၾကည္ကိုးကြယ္မွဳေၾကာင့္ စားေသာက္ရာမွာ ေရြးခ်ယ္ရတာ... စတာေတြေၾကာင့္ ခင္ေပမယ့္ ခရီးအတူသြားတဲ့အခါ အဆင္မေျပပါဘူး။ ေနာက္လူသိပ္မ်ားရင္လည္း သူလုပ္ခ်င္တာနဲ႕ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာ တစ္ခါတစ္ရံ ညွိရ အင္မတန္ခက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခရီးအတူသြားတဲ့ အေဖာ္မ်ားဟာ flexible ျဖစ္ဖို႕၊ open-minded ျဖစ္ဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒါမွသာ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ခရီးျဖစ္ႏိုင္မယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။

ဒါနဲ႕ တဲြလို႕ေကာင္းမယ္လို႕ ထင္ရတဲ့ အျခားသူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အေဖာ္ညွိရပါတယ္။ အေတာ္ရင္းႏွီးတဲ့ ဂ်ပန္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကလည္း လိုက္ခ်င္ေပမယ့္ ဘြဲ႕ရမည့္သူ (newly graduates) ေတြ အတြက္ ႀကိဳတင္ျပဳလုပ္ေပးတဲ့၊ ဂ်ပန္မွာ အင္မတန္ေခတ္စားတဲ့ Job Hunting (အလုပ္ရွာ Seminar) မ်ားနဲ႕ မအားၾကတာေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုး လုိက္မယ္၊ မလိုက္ဘူးနဲ႕ ေဖေဖၚ၀ါရီ ၂၂၊ ၂၃ အထိ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ဆီြဒင္က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္သာ သြားဖို႕ေသခ်ာပါေတာ့တယ္။ တရုတ္သူငယ္ခ်င္းမေလးကေတာ့ အေတာ္ကို လိုက္ခ်င္ေပမယ့္၊ သူက တရုတ္ျပည္ ေခတၱျပန္မွာျဖစ္လို႕ သူျပန္ေရာက္မယ့္ မတ္လ ၃၊ ၄ ရက္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြက မေစာင့္ႏိုင္တာေၾကာင့္ ထားခဲ့ရပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ သြားဖို႕လက္မွတ္ မ၀ယ္ခင္မွာဘဲ အေမရိကန္က သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ စကားစပ္မိရာက သူပါလိုက္ဖို႕ ျဖစ္လာပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဒီတစ္ေခါက္ ကၽြန္ေတာ့္ ခရီးေဖာ္ေတြကေတာ့ Lund University, Sweden က ဆီြဒင္သူငယ္ခ်င္း Viktor, Green Mountain College, USA က Dan ၊ ဆန္းဒိုင္က ေစာင့္ေနမယ့္ ဂ်ပန္သူငယ္ခ်င္း Keisuke နဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ (၄) ေယာက္ ျဖစ္သြားပါတယ္။ Viktor နဲ႕ Dan က နာဂိုယာကို တစ္ႏွစ္ exchange student အျဖစ္လာတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ နဲ႕ Keisuke က အသက္ (၃၀) စီ၊ Viktor က (၂၅)၊ Dan က (၂၀) မို႕ အသက္ေတြလည္း ကြာၾကပါတယ္။ ေနာက္ခံအေျခအေန၊ ယဥ္ေက်းမွဳ နဲ႕ ရွင္သန္ၾကီးျပင္းခဲ့ပံုခ်င္း (Background, Culture နဲ႕ Brought Up ျဖစ္ခဲ့ပံုခ်င္း) မတူညီတဲ့ လူ (၄) ေယာက္ ေပါင္းသြားတဲ့ ခရီးမို႕ အေတြ႕အႀကံဳ ေကာင္းေကာင္းရမယ္လို႕ေတာ့ ယူဆမိပါရဲ႕။

means of transport (သို႕) ဘာနဲ႕သြားမလဲ

Ferry နဲ႕တိုက္ရုိက္သြားလို႕ ရေၾကာင္း Keisuke က ေျပာေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေစ်းႏွဳန္းအပါအ၀င္၊ အျခားပိုေကာင္းမယ့္ နည္းလမ္းမ်ားနဲ႕ သြားလို႕ ရလိုရၿငား အျခားနည္းလမ္း (possibilities) ေတြကို ေက်ာင္းက Co-op မွာ စံုစမ္းရပါေသးတယ္။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက တကၠသိုလ္ေတြက Co-op ဆိုင္ (ျမန္မာလိုဆို သမဆိုင္ လို႕ဆုိရမယ္ထင္ပါတယ္) ေတြ ကေတာ့ တကယ့္ကို ေကာင္းပါတယ္။ ခရီးသြားလက္မွတ္ကအစ စာေရးကိရိယာ၊ ကြန္ျပဴတာ၊ မ်က္မွန္ဆိုင္ အဆံုး အကုန္ရွိတာေၾကာင့္ ေမးျမန္းစံုစမ္းရတာ အလြန္ကို အဆင္ေျပပါတယ္။ စံုစမ္းၾကည့္ေတာ့ နည္းလမ္း (၃) နည္း နဲ႕ ေစ်း (၃) မ်ိဳးကို သိလာပါတယ္။

Shinkensen (Bullet Train)
က်ည္ဆံရထားနဲ႕သြားရင္ one way ကို ယန္း တစ္ေသာင္းကိုးေထာင္ (အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၉၀) ခန္႕ ေပးရပါမယ္။

Bus
Bus နဲ႕သြားရင္ one way ကို ယန္း တစ္ေသာင္း (အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၀၀) ခန္႕ ေပးရပါမယ္။

Ferry
Ferry နဲ႕ ဆိုရင္ေတာ့ one way ကို အိပ္စင္နဲ႕သြားရင္ ယန္း ရွစ္ေထာင့္ငါးရာ (အေမရိကန္ေဒၚလာ ၈၅) ခန္႕ ေပးရပါမယ္။

အားလံုးထဲမွာ Ferry သြားရင္ ေစ်း အသက္သာဆံုးပါပဲ။ သို႕ေပမယ့္ အခ်ိန္ကေတာ့ နာရီ (၂၀) ခန္႕ၾကာမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြက ေက်ာင္းသားေတြ ျဖစ္တာေၾကာင့္ အားလပ္ရက္မွာ အခ်ိန္ေပးႏိုင္ၾကပါတယ္။ ပိုက္ဆံကေတာ့ နည္းေလေကာင္းေလေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုး ေစ်းလည္းသက္သာ၊ Bus ထက္လည္း ပိုၿပီး ဇိမ္က်က် သက္ေတာင့္သက္သာ သြားႏိုင္မယ့္ Ferry ခရီးကိုပဲ ေရြးလိုက္ပါတယ္။

(ဂ်ပန္မွာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ ေက်ာင္းပိတ္တဲ့ ရာသီ (holiday seasons) တိုင္းမွာ ေစ်းသက္သက္သာသာနဲ႕ ခရီးသြားႏိုင္တဲ့ Seishun Juhachi Kippu (Youthful 18 Ticket) ဆိုတဲ့ ရထားလက္မွတ္ ရွိပါေသးတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကို ေနာက္ပို႕စ္မ်ားမွာ အေသးစိတ္ ေရးပါဦးမယ္။)

တကယ္တမ္း လက္မွတ္၀ယ္ေတာ့ Ferry ကုမၸဏီက Promotion အစီအစဥ္ရွိတာေၾကာင့္ (အိပ္စင္နဲ႕) ယန္း ၈၅၀၀ အစား ယန္း ၇၂၀၀ ပဲ ေပးရပါတယ္။ ကံေကာင္းခ်က္မ်ား အားရစရာပါပဲ။




(သေဘၤာေပၚက အိပ္စင္ပံု)

(ဆက္ေရးပါမည္။)

ႏွစ္သစ္ကူးမွ ႏွစ္ေဟာင္းအေတြးမ်ား

ဒီေန႕ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ (၁) ရက္ေန႕၊ ဂ်ပန္အခ်ိန္ မနက္ (၄း၅၄) နာရီမွာ ႏွစ္သစ္ကူးနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ အေတြးမ်ား ေတြးေနမိပါတယ္...

မႏွစ္ကေတာ့ ဒီအခ်ိန္ အိုဆာကာမွာ လည္လို႕ပတ္လို႕၊ ေပ်ာ္လို႕ေကာင္းတုန္းေပါ့။ ဂ်ပန္ေရာက္ခါစလည္းျဖစ္လို႕ မႏွစ္က ဒီလိုအခ်ိန္မွာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႕ ဟီရိုရွီးမားသြား၊ အျပန္မွာ အိုဆာကာ ၀င္ၿပီး၊ ႏွစ္သစ္ကူးခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္သစ္ကူးအေတြးမ်ား ေတြးခ်ိန္မရွိေအာင္ကိုပဲ အသစ္အဆန္းမ်ား၊ ေလ့လာစရာမ်ားနဲ႕ အခ်ိန္ကုန္သြားခဲ့တယ္လို႕ မွတ္မိပါတယ္။ ဒီႏွစ္မွာေတာ့ ခရစ္စမတ္မတိုင္ခင္ ၂၃ ရက္ေန႕ေလာက္က စလို႕ မထင္မွတ္ပဲ သြားလာစရာ ပြဲမ်ားဆက္သြားတာ တစ္ပတ္ခန္႕ ျဖစ္သြားလို႕ ႏွစ္သစ္ကူးမွာ ဘာအစီအစဥ္မွ လုပ္မထား၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ေခၚတဲ့ပြဲမ်ားကို မသြားဘဲ အိမ္မွာပဲ ေနမယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။

ထံုးစံအတိုင္း ႏွစ္သစ္တစ္ခုကို ကူးေျပာင္းရင္ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ႕ကေတာ့ ႏွစ္သစ္ကူးရည္မွန္းခ်က္ (New Year Resolutions) မ်ား ခ်မွတ္ေလ့ရွိၾကတာ ၾကားဖူးပါတယ္။ ကုိယ္တိုင္ေတာ့ တစ္ခါမွ New Year Resolutions ရယ္လို႕ ခ်မွတ္ၿပီး လုပ္ခဲ့တာ အခုအရြယ္အထိ မရွိေသးပါဘူး။

တိုက္ဆိုင္လို႕ လုပ္ငန္းခြင္ထဲက ကၽြန္ေတာ္ေလးစားရေသာ ဆရာသမားနဲ႕လြန္ခဲ့ေသာ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ေလာက္က စကားေျပာခဲ့တာ ျပန္အမွတ္ရပါတယ္။ ဆရာသမားက သူငယ္စဥ္ကတည္းက အၿမဲတမ္း စည္းစနစ္၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ေလးနဲ႕ လုပ္ေလ့ရွိေၾကာင္း၊ ဥပမာ ဒီႏွစ္မွာ စာအုပ္ ဘယ္ႏွစ္အုပ္ ကုန္ေအာင္ဖတ္မယ္၊ ဘာလုပ္မယ္ စသည္ကို ရည္ရြယ္ဆံုးျဖတ္ထားၿပီး၊ ၿပီးေျမာက္ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေလ့ရွိေၾကာင္း၊ အသက္ဘယ္အရြယ္မွာ ဘယ္လိုလုပ္ငန္းစဥ္ေတြ ၿပီးျပတ္ေနရမယ္ စသျဖင့္လည္း သူအၿမဲစဥ္းစား ႀကိဳးစားလုပ္ေလ့ရွိေၾကာင္း ရွင္းျပဖူးပါတယ္။ သူျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ ဘ၀ခရီး၊ လက္ရွိအေျခအေနမွာ ရရွိထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ တာ၀န္နဲ႕ အရည္အခ်င္းမ်ားေၾကာင့္ သူဒီလို အရည္အခ်င္းရွိၿပီး၊ ေအာင္ျမင္တာဟာ ဒီလို well-planned ထား လုပ္ခဲ့တာေၾကာင့္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ျမင္သံုးသပ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီလို စည္းစနစ္၊ ရည္မွန္းခ်က္ေလးထားၿပီး၊ ေအာင္ျမင္ၿပီးေျမာက္ေအာင္ လုပ္ဖို႕ ရည္ရြယ္ထားေပမယ့္လည္း၊ လက္ေတြ႕မွာေတာ့ အခုအခ်ိန္အထိ တိတိက်က် တစ္ခုခုကို ဆံုးျဖစ္ခ်က္ခ်မွတ္ၿပီး၊ လုပ္တာမ်ိဳး မရွိေသးပါဘူး။ တတ္ႏိုင္သမွ် အေကာင္းဆံုး ႀကိဳးစားမယ္ ဆိုတာေလာက္ပါပဲ။ ဘ၀ဆိုတာကလည္း တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ္ရည္မွန္းလုပ္တဲ့ အတိုင္းလည္း ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္တတ္တာကိုး။

၂၀၁၀ ခုႏွစ္ထဲမွာ အသက္က ၃၀ ေက်ာ္ ၃၁ ႏွစ္ ျပည့္ေတာ့မွာပါ။ စိတ္ကေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို လူငယ္ပဲလို႕ ထင္ေနေပမယ့္ လူငယ္ဘ၀ ကုန္ဆံုးလို႕ လူလတ္ပိုင္းထဲကို သိသိသာသာ ၀င္ေရာက္ေနပါၿပီ။

ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ၊ ပညာေရးနဲ႕ ဆက္စပ္ၿပီးေျပာရရင္ အခုဆိုရင္ ဘာလိုလိုနဲ႕ ဂ်ပန္ေရာက္တာ တစ္ႏွစ္ခြဲေလာက္ ရွိသြားပါၿပီ။ ေရာက္စ Orientation မ်ားနဲ႕ ဘာသာစကားအတြက္ (၃) လ၊ မဟာဘြဲ႕ သုေတသန ေက်ာင္းသားဘ၀ နဲ႕ (၆) လ၊ မဟာဘြဲ႕ ပထမႏွစ္ေက်ာင္းသား (ပထမႏွစ္၀က္) (၆) လ တို႕ကိုျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး၊ အခု (ဒုတိယႏွစ္၀က္) အလယ္ ကိုေရာက္ေနပါၿပီ။ ဒီတစ္ႏွစ္ခြဲေလာက္ ကာလဟာ အေတာ္ျမန္ျမန္ပဲ ကုန္သြားခဲ့တယ္လို႕ထင္ပါတယ္။

ကုန္သြားတဲ့အခ်ိန္ေတြနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး စဥ္းစားၾကည့္ရင္ အခ်ည္းႏွီး မျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း အျပည့္အ၀ေတာ့ မေက်နပ္ပါဘူး။ ငါႀကိဳးစားဖို႕လိုေသးတယ္၊ ပိုၿပီးႀကိဳးစားရဦးမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကရွိေနဆဲပါ။ အင္း... ရယ္စရာ ေျပာရရင္ေတာ့ အတန္းအတူတက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႕ ယွဥ္ရင္ေတာ့ ဘာသာရပ္ယူတာ အပါအ၀င္ အစစ သူမ်ားထက္ ႏွစ္ဆေလာက္ အားထုတ္ခဲ့ပါတယ္။ အခုျပန္သံုးသပ္ ၾကည့္ရင္ ေကာင္းတာ၊ ဆိုးတာ စတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳေတြ အမ်ားႀကီးရပါတယ္။

ေဒသႏ ၱရ အေတြ႕အႀကံဳနဲ႕ပတ္သတ္ၿပီး ေျပာရင္ေတာ့ အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိေတာ့ ဂ်ပန္ျပည္ႀကီးကို ႏွံ႕ခဲ့ၿပီလို႕ဆိုရမွာပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့ နာဂိုယာ ကေန စဥ္းစားရင္ အထက္ပိုင္းက ဖူဂ်ီေတာင္၊ တိုက်ိဳ၊ ယိုကိုဟားမား၊ ဆုကုဘား၊ ေအာက္ပိုင္းမွာ က်ိဳတို၊ နာရာ၊ အိုဆာကာ၊ ကိုေဘး၊ ဟီရိုရွီးမား၊ ေအာက္ပိုင္းအစြန္ဆံုး ကာဂိုရွီးမား အထိ ေရာက္ၿပီးသြားပါၿပီ။ တိုက်ိဳ နဲ႕ အိုဆာကာ ဆိုရင္ ေရာက္တဲ့အၾကိမ္အေရအတြက္က အေတာ္မ်ားေနၿပီး၊ ကိုယ္ေနတဲ့ၿမိဳ႕ထက္ေတာင္ သြားလာရမယ့္ ေနရာေတြကို ပိုမွတ္မိေနတယ္လို႕ဆိုရမွာပါပဲ။ တျခားျမိဳ႕ငယ္ေလးေတြကို ေန႕ခ်င္းျပန္ ခရီးတိုေလးေတြ သြားတာပါ ထည့္တြက္ရင္ ကုိယ့္ျမန္မာျပည္ထက္ေတာင္ ပိုႏွံ႕ေနတယ္လို ဆိုရမလားပဲ။

ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာက အလုပ္တစ္ဖက္နဲ႕မို႕ ျပည္တြင္းခရီးထြက္ဖို႕ဆိုတာ အိမ္မက္လိုပါပဲ။ မၾကာခင္လာမယ့္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားမွာ သြားျဖစ္လို႕ အေမရိကန္အေျခစိုက္စစ္စခန္းရွိတဲ့ အိုကီနာ၀ါ (သို႕) အထက္ပိုင္းက အလြန္ေအးတဲ့ ေဟာ့ကိုင္းဒိုး ေရာက္ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့လည္း အေတာ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းၿပီး၊ ဗဟုသုတရမယ္ ထင္ပါတယ္။

မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းမ်ားနဲ႕ ပတ္သက္ရင္လည္း အေပၚယံသာမက တစ္ကယ့္ကို ခင္ခင္မင္မင္ေပါင္းလို႕ရတဲ့၊ ဂ်ပန္သူငယ္ခ်င္းေတြ အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံတကာသူငယ္ခ်င္းေတြ တိုးပြားလာလို႕ ၀မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္မိပါတယ္။ သူတို႕ေတြနဲ႕ အခုအခ်ိန္ကစလို႕ ေနာက္ေနာင္ေရရွည္မွာ ျပန္ေတြ႕ဖို႕၊ လက္တြဲလုပ္ကုိင္ႏိုင္ဖို႕လည္း ေမွ်ာ္လင့္လ်က္ပါပဲ။

ဒါေတြကေတာ့ ႏွစ္သစ္ကူးမွာ ျပန္ေျပာင္းစဥ္းစားမိတဲ့ ႏွစ္ေဟာင္းအေတြးမ်ား ပါပဲ။ ႏွစ္သစ္ကူး ရည္မွန္းခ်က္မ်ားကိုေတာ့ ေနာက္ပို႕စ္မ်ားမွာ ဆက္စဥ္းစားၾကတာေပါ့ဗ်ာ။

ေရာက္တတ္ရာရာ ခရီးသြား အေတြ႕အႀကံဳမ်ား

ကၽြန္ေတာ္ အခုေရာက္ေနတာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရဲ႕ အလယ္ပိုင္းက နာဂိုယာၿမိဳ႕မွာပါ။






(ကၽြန္ေတာ္ရုိက္ထားတဲ့ နာဂိုယာဘူတာ တ၀ိုက္၊ ၿမိဳ႕လယ္ျမင္ကြင္းမ်ားပါ။)

ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေပမယ့္ တိုက်ိဳမွာလို ေပ်ာ္စရာ၊ ရႊင္စရာ သြားစရာ၊ လာစရာေတြ မေပါဘူးလို႕ ယူဆတာေၾကာင့္ အားရင္အားသလို တိုက်ိဳ၊ ဒါမွမဟုတ္ အျခားေသာ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းၿပီး၊ မေရာက္ဖူးေသးတဲ့ေနရာေတြ သြားဖို႕ ကၽြန္ေတာ္အၿမဲ အခြင့္အလမ္း ရွာပါတယ္။

ဂ်ပန္မွာက အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္း အစစအရာရာ ေစ်းႀကီးတာေၾကာင့္ သြားမယ့္ေနရာေတြကိုလည္း ခ်င့္ခ်ိန္ေရြးခ်ယ္ရပါတယ္။ ခ်င့္ခ်ိန္ေရြးခ်ယ္ရင္းနဲ႕ပဲ ဂ်ပန္ကိုေရာက္ၿပီး (၉) လအတြင္းမွာ မေရာက္ဖူးေသးတဲ့ ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားကို သြားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားျဖစ္တာေၾကာင့္ ေက်ာင္းအားရက္မ်ားမွာ သြားတာ မ်ားပါတယ္။

သြားခဲ့ဖူးတဲ့ေနရာေတြ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ Tokyo, Yokohama, Tsukuba, Ushiku, Kyoto, Nara, Osaka, Hiroshima, Kagoshima (Kyushu) နဲ႕ Gifu (Ski Trip) တို႕ကို ေရာက္ၿပီးသြားပါၿပီ။ အခ်ိန္တိုတိုအတြင္း အထူးသျဖင့္ ဒီဇင္ဘာ နဲ႕ မတ္လ အားလပ္ရက္မ်ားအတြင္းမွာ ဒီေလာက္ခရီးေပါက္ခဲ့တာကို ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္လည္း အေတာ္ေက်နပ္အားရပါတယ္။

တစ္ေနရာခ်င္းအလိုက္ စိတ္၀င္စားစရာေတြ၊ ေလ့လာမွတ္သားသင့္တာေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ အခ်ိဳ႕ေသာ ခရီး ေတြကို သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္း ေရာင္းရင္းမ်ားနဲ႕ သြားခဲ့တာျဖစ္ၿပီး၊ အခ်ိဳ႕ခရီးမ်ားကိုေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းပဲ သြားခဲ့ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္က တစ္ေယာက္တည္း ခရီးသြားရတာကို အေတာ္ကို ႏွစ္သက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို တစ္ခ်ိဳ႕က ေမးၾကပါတယ္။ တစ္ေယာက္တည္း ခရီးသြားရတာ မပ်င္းဘူးလားတဲ့။ မပ်င္းတဲ့ အျပင္ ေပ်ာ္ေတာင္ေပ်ာ္ေသး။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ တစ္ခါတစ္ရံ တစ္ေယာက္တည္းသြားရတာ ပိုအရသာရွိတယ္ လို႕ထင္တယ္ဗ်ာ။

ေနာက္တစ္ခုက ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ စာသားေလးတစ္ခုကို နားလည္သလို ျပန္ေျပာရရင္ လူတစ္ေယာက္ဟာ တစ္ေယာက္တည္း၊ တစ္ကိုယ္တည္း ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ မေပ်ာ္ရင္ အေဖာ္အေပါင္းနဲ႕လည္း ပိုမေပ်ာ္ဘူးလို႕ ဆိုပါ တယ္။ ဆိုလိုတာက တစ္ကယ္ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့လူတစ္ေယာက္ဟာ တစ္ေယာက္တည္းလည္း ေပ်ာ္တယ္၊ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြမ်ားနဲ႕ အတူရွိေနခ်ိန္မွာလည္း ေပ်ာ္တယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဘယ္လိုထင္ပါသလဲ ဒီအယူအဆကို...။

တစ္ေယာက္တည္း ခရီးသြားတာဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မွဳ (personal self confidence) ပိုတက္လာေစ တယ္လို႕လည္း ထင္တယ္ဗ်။ ေနာက္တစ္ခုက ႏိုင္ငံျခားသား လူငယ္ေတြ တစ္ေယာက္တည္း ခရီးသြားလာ ၾကတာ (Backpacking လုပ္တာ) ကုိ အားက်တာလည္း ပါတယ္လို႕ ရိုးသားစြာ ၀န္ခံရမွာပါပဲ။ ဘာကို အားက်တာလဲဆိုေတာ့ ... သူတို႕ဗ်ာ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ အသက္ ၂၀ ၀န္းက်င္ေလာက္နဲ႕ တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူး၊ မသြားဖူးတဲ့ ေနရာေတြကို ေက်ာပိုးအိတ္တစ္လံုးလြယ္၊ Travel Guide Book ကိုင္၊ ေျမပံုကိုင္ၿပီး ေလွ်ာက္သြား စူးစမ္းၾကတဲ့ စိတ္ဓါတ္ကိုပါ။

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ႏိုင္ငံရပ္ျခား တစ္ေယာက္တည္း ပထမဆံုး Backpacking ခရီးသြားအေတြ႕အႀကံဳက ေတာ့ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ခန္႕က ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံကို သြားခဲ့တာပါပဲ။ ဘာ hotel reservation မွ မလုပ္၊ ဘာမွ Fixed လုပ္မထားဘဲ၊ တစ္ကယ့္ကို စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ Backpacker လုပ္ခဲ့တာပါ။ ရင္ခုန္စရာ အေတြ႕အႀကံဳေတြ အမ်ားႀကီး ရခဲ့ပါ တယ္။


(ကၽြန္ေတာ္ရိုက္ခဲ့တဲ့ ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံ၊ ဟိုခ်ီမင္းစီးတီးက ေစ်းျမင္ကြင္း)

ေနာက္တစ္ခု Backpacker ေတြနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ယခင္က ထင္ျမင္ခဲ့တဲ့ မွားယြင္းတဲ့ အယူအဆတစ္ခု ကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။

အရင္တုန္းက၊ ငယ္စဥ္တုန္းကေပါ့ဗ်ာ ၾကားဖူးနား၀နဲ႕ Tourist ဆိုရင္ ဟိုတယ္ အေကာင္းစားမွာတည္း၊ ေကာင္းေကာင္းေန၊ ေကာင္းေကာင္းစား၊ ေကာင္းေကာင္းသြားတဲ့လူမွ တကယ့္ Tourists လို႕၊ Backpacker ေတြဆိုတာ ကေလကေခ်ေတြ၊ စုတ္တီးစုတ္ျပတ္ ညစ္တီးညစ္ပတ္နဲ႕ ပိုက္ဆံမရွိတဲ့ ေကာင္ေတြလို႕ ကၽြန္ေတာ္ထင္ခဲ့တယ္ဗ်။ (တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ေစ်းထဲ လူျမင္ကြင္းမွာ တီရွပ္တစ္ထည္ အသစ္၀ယ္၊ လူျမင္ကြင္းမွာ ခၽြတ္လဲ၊ ၀တ္လာတာကို လႊတ္ပစ္ စသျဖင့္ ျပဳမူခ်က္ေတြကို ေတြ႕ဖူးေတာ့)

တစ္ကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဒီထင္ျမင္ခ်က္မွားေၾကာင္း ေနာက္ပိုင္း ကိုယ္တိုင္ Backpacker လုပ္၊ Backpacker ေတြ တည္းတဲ့ေနရာမွာတည္း၊ သူတို႕ေတြနဲ႕ စကားစျမည္ ေျပာဆို ခင္မင္ရင္းနဲ႕မွ သိျမင္လာ တယ္ဗ်။

ဥပမာဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ဖူးတဲ့သူအခ်ိဳ႕ အေၾကာင္းေျပာရရင္ ကမာၻ႕ေက်ာင္းေကာင္းႀကီးေတြက မဟာဘြဲ႕၊ ပါရဂူဘြဲ႕ေတြ ရထားတဲ့သူမ်ား၊ အခ်ိဳ႕ဆိုရင္ လက္ရွိ ႏိုင္ငံတကာေခါင္းေဆာင္ေတြ တက္ေရာက္ ေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့ တကၠသိုလ္မ်ားက ေအာင္ျမင္ၾကသူမ်ား စသျဖင့္ ေပါ့ဗ်ာ။ သူတို႕ေတြနဲ႕ စကားေျပာဆိုရတာ၊ ခရီးသြား အခ်င္းခ်င္း တစ္ေယာက္အေတြ႕အႀကံဳ တစ္ေယာက္ ေ၀မွ်ၾကရင္းနဲ႕ ဗဟုသုတ အေတာ္ပဲတိုးပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ Backpacker ေတြနဲ႕ပတ္သက္ရင္ ကၽြန္ေတာ့္ လက္ရွိထင္ျမင္ခ်က္ကေတာ့ လူငယ္ေတြ၊ အမ်ားအားျဖင့္ ပညာတတ္ေတြ၊ ခရီးသြားအေတြ႕အႀကံဳမ်ားသူေတြ၊ ပိုက္ဆံနည္းနည္းနဲ႕ ေနရာေဒသ စံုလင္ ႏွံ႕စပ္ေအာင္ သြားလိုတဲ့ Budget Traveller ေတြလို႕ ယူဆပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စံုးျပဴးေတြလည္း ရွိစၿမဲေပါ့ဗ်ာ။

ဒီေတာ့ဗ်ာ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ လူမ်ိဳးေတြ၊ အထူးသျဖင့္ ကိုယ့္လို လူငယ္ေတြကို ခရီးမ်ားမ်ား ထြက္ေစခ်င္၊ ခရီးသြား ဗဟုသုတ မ်ားမ်ားရေစခ်င္တယ္ဗ်ာ။ ဘာမဆို သူမ်ားေျပာတဲ့ ၾကားဖူးနား၀ေလာက္ကိုပဲ နားမေယာင္ဘဲ ကိုယ္တိုင္ actually witness လုပ္ဖို႕ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ေဒးကာနက္ဂ်ီ နည္းလို႕ပဲ ေျပာရမလား လူစိမ္းနဲ႕ေတြ႕ရင္၊ ကိုယ္နဲ႕မသိ၊ မရင္းႏွီးတဲ့သူေတြနဲ႕ေတြ႕ရင္လည္း ကိုယ္ကစၿပီး ၿပံဳးျပဖို႕၊ စကားစေျပာဖို႕ ၀န္မေလးဖို႕ေပါ့ဗ်ာ။ ဒါဆိုရင္ တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ျဖစ္၊ အေပါင္းအသင္း ေရာင္းရင္းေတြနဲ႕ ျဖစ္ျဖစ္ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ခရီးသြား Backpacking လုပ္ႏိုင္ၾကမွာပါ။

Meiji Mura သို႕ အလည္တစ္ေခါက္ ေရာက္ခဲ့စဥ္က (၁)

ျပတိုက္အေၾကာင္း လက္ကမ္းစာေစာင္၊ ရြာ၀င္ေၾကး နဲ႕ ကားစီးခ လက္မွတ္မ်ား

Kyoto Streetcar

Village Bus

ဒီေန႕ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာလ ၂၃ ရက္ေန႕မွာ မွတ္မွတ္ရရ၊ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက Meiji Mura ကို အလည္အပတ္ ေလ့လာေရးခရီး ထြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ Mura ဆိုတာက ဂ်ပန္လိုေခၚတာျဖစ္ၿပီး၊ village (ရြာ) ကို ဆိုလိုတာပါ။ ဒီရြာကို ၁၉၆၅ ခုႏွစ္၊ မတ္လက ဖြင့္လွစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေမဂ်ီေခတ္ (၁၈၆၈-၁၉၁၂) အတြင္းက ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရဲ႕ ယဥ္ေက်းမွဳ အႏုပညာလက္ရာေတြကို ထိန္းသိမ္းခ်င္တာရယ္၊ ေႏွာင္းခတ္ အမ်ားျပည္သူေတြကို သိရွိေအာင္ ျပသခ်င္တာရယ္ စတဲ့အခ်က္ ေတြေၾကာင့္ ဖြင့္လွစ္ခဲ့တဲ့ open-air museum ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီခရီးကို သူငယ္ခ်င္း ေလးေယာက္နဲ႕ အတူသြားခဲ့တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕အတူ ဂ်ပန္သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္၊ ျမန္မာသူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ပါပါတယ္။ ရြာ၀င္ေၾကးကေတာ့ ေစ်းႀကီးတယ္ဗ်ာ၊ ယန္း ၁၆၀၀ ေပးရတယ္။ ေနာက္ၿပီး ရြာထဲမွာရွိတဲ့ ရထား၊ ကား (သူတို႕အေခၚ steam-locomotive train, Kyoto streetcar, village bus) စတာေတြ တစ္ေနကုန္ (အ၀စီး) ခ်င္ရင္ ေနာက္ထပ္ ယန္း ၈၀၀ ထပ္ေပးရမယ္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတာ့ Kyoto streetcar ကိုပဲ သီးျခား ယန္း ၃၀၀ ေပးၿပီး တစ္ႀကိမ္ပဲ စီးခဲ့ပါတယ္။

သမိုင္းေၾကာင္းေလး ႀကံဳတုန္းေျပာျပရရင္ ေမဂ်ီေခတ္ဟာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရဲ႕ သမိုင္းမွာ အေတာ္ကို အေရးပါပါတယ္။ ေမဂ်ီေခတ္မွာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံဟာ ျပင္ပကမၻာ့ႏိုင္ငံေတြကို စတင္ တံခါးဖြင့္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ေခတ္မီဂ်ပန္ႏိုင္ငံ ျဖစ္လာေစဖို႕အတြက္ အေနာက္တိုင္း ယဥ္ေက်းမွဳ၊ နည္းပညာေတြကို ဂ်ပန္ႏိုင္ငံတြင္းမွာ စတင္ အစပ်ိဳး၊ မိတ္ဆက္လာတဲ့ေခတ္လို႕ဆိုရင္လည္း မမွားဘူးေပါ့ဗ်ာ။