Sunday, May 9, 2010

စာဖတ္ခန္း၊ စာဖတ္၀ါသနာ နဲ႕ စာအုပ္ဆိုင္မ်ား




(ကေမၻာဒီးယားႏိုင္ငံက တပိုင္တႏိုင္ Book Cafe အိမ္ဆိုင္မ်ား)

ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ လုပ္ခ်င္၊ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ အရာေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ရွိပါတယ္။ အဲဒီအထဲက ဆႏၵတစ္ခုကေတာ့...တပိုင္တႏိုင္ စာဖတ္ခန္းေလး တစ္ခု တည္ေထာင္ခ်င္တာပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ၊ လူငယ္ေတြ စာေတြဖတ္ဖို႕ လိုေသးတယ္ဗ်ာ။ စာေတြ မဖတ္ေတာ့ မသိ၊ မသိေတာ့... ပိုဆိုးေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီလိုေျပာလို႕ မင္းကေကာ စာေတြ ဘယ္ေလာက္ဖတ္ေနလို႕လဲ၊ ဘယ္ေလာက္မ်ား သိေနလို႕လဲလို႕ ေမးရင္ေတာ့...ကၽြန္ေတာ္လည္း ႀကိဳးစားၿပီးသာ ဖတ္ေနတာ၊ ခ်ျပေလာက္ေအာင္ မ်ားျပားတဲ့ အေရအတြက္တစ္ခု အထိ မဖတ္ျဖစ္ေသးဘူး၊ ဘာမွ ေျပာပေလာက္ေအာင္ မသိေသးဘူးလို႕ပဲ ဆိုရမွာပါ။

စာဖတ္ခန္းတစ္ခု လုပ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကူးရဲ႕အစ ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕စာဖတ္၀ါသနာပါမွဳက စတာပဲလို႕ ဆိုရမွာပဲ။

ငယ္ငယ္ကတည္းက စာဖတ္၀ါသနာပါေတာ့ စာေတြ အစံုဖတ္တယ္။ အစံုဖတ္ေတာ့ အေတြးစံုတာေပါ့။ စာဖတ္တာကို အားေပးတဲ့၊ အျမင္က်ယ္တဲ့၊ အင္ဂ်င္နီယာ အေဖက ကၽြန္ေတာ္တို႕ေမာင္ႏွစ္မေတြကို ဘယ္စာကို ဖတ္ရမယ္၊ ဘယ္စာကို မဖတ္ရဘူးလို႕ တားျမစ္္ခဲ့တာ မရွိခဲ့ပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ မွတ္မွတ္ရရ ၆ တန္း၊ ၇ တန္းေလာက္တုန္းကေတာ့ နီေလးေမာင္ရဲ႕ မွဳခင္းစာအုပ္၊ ဦးႏုရဲ႕ ကာမတ႑ာ စာအုပ္ေတြကို ဖတ္ေနတာေတြ႕ေတာ့၊ ငယ္ေသးလို႕ သိပ္မဖတ္ေစခ်င္ေၾကာင္း အရိက္အျမြက္ေလာက္ ေျပာဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း အေဖက ဘာေၾကာင့္ မဖတ္ေစခ်င္တာလည္းဆိုၿပီး သိခ်င္လို႕၊ စူးစမ္းၿပီး ပိုလို႕ေတာင္ ဖတ္ျဖစ္သြားပါေသးတယ္။

လိုရင္းကို ဆက္ရရင္ ဒီလိုစာဖတ္၀ါသနာပါေတာ့ အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ စာအုပ္ေတြ ၀ယ္ေတာ့တာေပါ့။ ရသမွ် မုန္႕ဖိုး၊ ရွိတဲ့ပိုက္ဆံ ကုန္ေအာင္ စာအုပ္၀ယ္ပစ္တယ္။ စာအုပ္ေတြ ျမင္ေနရရင္ ေပ်ာ္တယ္။ စာအုပ္ေတြကို ဖုန္သုတ္ၿပီး၊ တသသ လုပ္ေနရရင္ ေပ်ာ္တယ္။ အဲဒီေလာက္ကို စာအုပ္ေတြကို ႀကိဳက္တာပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဆရာတစ္ေယာက္က ေျပာဖူးတယ္ မင္းက bibliophile တဲ့။ အဓိပၸာယ္က bibliophile = a person who loves or collects books ၊ စာဂ်ပိုးလို႕ ဆိုၾကတဲ့ bookworm နဲ႕ေတာ့ အဓိပၸာယ္ အနည္းငယ္ ကြာပါတယ္။ (bookworm = a person who reads a lot)

ဒါ့ေၾကာင့္ အိမ္မွာလည္း စာအုပ္ေတြ မ်ားသထက္ မ်ားလာပါတယ္။ ဒီလိုမ်ားလာေတာ့ သိပ္မဖတ္ၿဖစ္တဲ့ တစ္ခ်ိဳ႕စာအုပ္ေတြ၊ အေဖတို႕လက္ထက္က စာအုပ္ေဟာင္းေတြကို အိမ္အၿပင္ဘက္ အခန္းတစ္ခန္းမွာ ခြဲထားျဖစ္ေတာ့ တဗီဒီုလံုး ခ်စားခံရတယ္။ ေအာင္သန္းရဲ႕ ေအာင္ဆန္း စာအုပ္အပါအ၀င္ စာအုပ္ေဟာင္း၊ စာအုပ္ေကာင္းေတြ ပါသြားတယ္။ အေတာ့္ကို စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ခဲ့တာပဲ။

ကိုယ့္စာအုပ္ေတြ ပ်က္စီးမွ စိတ္မေကာင္းျဖစ္တယ္ မထင္ပါနဲ႕။ ဆရာမႀကီး ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလးရဲ႕ စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲမွာ (သူလိုလူ လို႕ ထင္တာပဲ) ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ ဦးခ်စ္ေမာင္ရဲ႕ စာအုပ္ ေသတၱာ (၄) ေသတၱာေလာက္ ခ်စားခံရတယ္ဆိုတဲ့ ျဖစ္ရပ္မွန္ ဖတ္ရေတာ့ ရင္ထဲနင့္ၿပီး၊ အဲ့ဒီရက္ပိုင္း ထမင္းေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမစားႏိုင္ဘူး။ အဲဒီစာအုပ္ ျပန္ဖတ္ျဖစ္တိုင္းလည္း စာအုပ္ေတြ ပ်က္စီးတဲ့ အေၾကာင္းဖတ္ရရင္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနတုန္းပါပဲ။

ဆိုလိုခ်င္တာက စာအုပ္ေတြကို ခ်စ္ရတာ တန္ဖိုးႀကီးပါတယ္။ အၿမဲထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေနဖို႕လဲ လိုတာပါပဲ။ မထိန္းသိမ္းႏိုင္တာနဲ႕ ကိုယ္တန္ဖိုးႀကီးေပးၿပီး ၀ယ္ထား၊ စုထားရတဲ့ စာအုပ္ေတြဟာ တခဏအတြင္း အနိစၥသေဘာနဲ႕ ကိစၥေခ်ာ ကုန္တာကိုး။

ေနာက္ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ (၇) ႏွစ္ေလာက္ကစလို႕ ကၽြန္ေတာ္ ျမန္မာျပည္မွာ မေနရေတာ့ပါဘူး။ ပထမ ကေမၻာဒီးယားကို အလုပ္ကိစၥနဲ႕ သြားရေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္စာအုပ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ့္ ထိန္းသိမ္းမွဳေအာက္က စခြဲရေတာ့တာပဲ။ ဒါေတာင္ မျဖစ္မေနဖတ္ခ်င္တဲ့ စာအုပ္ေတြကို ေဒၚလာေစ်းႀကီး ေပါင္ပို ေပးၿပီး၊ ကေမၻာဒီးယားအထိ သယ္ခဲ့ေသးတယ္။ ဥပမာ - ဆရာႀကီးတက္တိုးရဲ႕ ဟိုးအရင္က ထုတ္တဲ့ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ အဘိဓာန္ (၂) အုပ္တြဲ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္သြားသြား အၿမဲပါေအာင္ ေခၚစၿမဲပါပဲ။ (အခုေတာ့ ဂ်ပန္က ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ေက်ာင္းက Study Room မွာ မိန္႕မိန္႕ႀကီးေပါ့။)


(ကေမၻာဒီးယားက ကၽြန္ေတာ့္စာအုပ္မ်ား)

ကေမၻာဒီးယားမွာ ေရာက္ေနတုန္းက ရန္ကုန္အိမ္ကို ဖုန္းဆက္တိုင္း ကၽြန္ေတာ့္စာအုပ္ေတြကို အေမတို႕ေတြ ေကာင္းေကာင္းထိန္းသိမ္းရဲ႕လား ဆိုတာ ခဏခဏ ေမးလို႕ အေမကေတာင္ စိတ္တိုပါတယ္။ ဒါေတာင္ ကေမၻာဒီးယား မထြက္ခင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေမာင္ႏွစ္မေတြ အေဖ့ေက်းဇူးနဲ႕ စုထားတဲ့၊ စနစ္တက် တဲြထားတဲ့ ျမန္မာတိုင္းမ္ (စထြက္ကတည္းက စုထားတဲ့ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ) စာေစာင္ေတြ၊ မဂၢဇင္းအစံုေတြ (အုပ္ေရ၊ ေစာင္ေရ ၅၀၀ နီးပါးလို႕ မွတ္မိပါတယ္) ကို ျပန္ၾကားေရးေအာက္က မရမ္းကုန္း ျပန္၊ဆက္ စာဖတ္ခန္းကို လွဴျဖစ္ခဲ့ေသးတယ္။

ေနာက္ၿပီး ရန္ကုန္ကအိမ္က ေဆာက္ထားတာ ႏွစ္ သံုး၊ ေလးဆယ္ေလာက္ ရွိတဲ့အျပင္၊ ေဆာက္ထားတာ ပံုစံမက်ေတာ့ အမိုးဘယ္ေလာက္ျပင္ျပင္ ခဏခဏ မိုးယိုတတ္လို႕ မိုးရာသီေရာက္တိုင္း၊ မိုးသည္းတိုင္း ငါ့စာအုပ္ေတြေတာ့ အေကာင္းအတိုင္း ရွိေသးရဲ႕လား လို႕လည္း မၾကာခဏ ပူပန္မိေသးတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ေလာက္ ကေမၻာဒီးယားက ျပန္ေရာက္ေတာ့ စာအုပ္ေတြ စစ္ၾကည့္ေတာ့ အေတာ္မ်ားမ်ား အေျခအေန ေကာင္းပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္မရွိတုန္းမွာ အေမတို႕ အစ္မအလတ္တို႕က အသံုးမလိုတဲ့ အခ်ိဳ႕ စာအုပ္ေတြ ရွင္းတယ္၊ လႊင့္ပစ္တယ္လို႕ေတာ့ သိရပါတယ္။

ျပန္လာေတာ့ စာအုပ္ေတြစစ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ထားခဲ့တဲ့ ပစၥည္းေတြထဲမွာ အဖိုးေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဒိုင္ယာရီ စာအုပ္ (၃) အုပ္ ေပ်ာက္ေနတယ္လို႕ မွတ္မိပါတယ္။ အဖိုးေလးက အရင္တုန္းက အေခၚအေ၀ၚနဲ႕ ေျပာရင္ ခ်င္း၀ိေသသတိုင္းမွာ ရာထူးႀကီး ထမ္းေဆာင္ တာ၀န္ယူခဲ့သူပါ။ (အရင္တုန္းက ခ်င္းကို ျပည္နယ္လို႕ မေခၚဘဲ တိုင္းလို႕ေခၚတာ သမိုင္း စိတ္၀င္စားသူေတြ မွတ္မိၾကမွာပါ။ အခုေခတ္ဆိုရင္ေတာ့ သူတာ၀န္ယူခဲ့တဲ့ဌာနက ျပည္ထဲေရးေအာက္က အေထြေထြအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာနလို႕ နားလည္ပါတယ္။) စစ္ႀကီးအတြင္းက သူ႕ျဖစ္ရပ္ေတြ၊ သူတာ၀န္ယူရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ဒိုင္ယာရီေရးထားတာ ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အေတာ့္ကို အဖိုးတန္တဲ့ စာအုပ္ပါပဲ။ စစ္ေလယာဥ္ေတြလာၿပီး၊ ဗံုးေတြက်ဲလို႕ ဗံုးခိုက်င္းထဲ ၀င္ရတာ အစ ေရးထားလို႕ သူ႕လက္ေရးက ဖတ္ရခက္ေပမယ့္၊ တစ္ခ်ိန္ အင္မတန္ တန္ဖိုးရွိမယ့္ စာအုပ္ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ေသေသခ်ာခ်ာ သိမ္းထားခဲ့တာပါ။ ျပန္လာေတာ့ ဘယ္သူ႕မွ လႊတ္မပစ္ဘူး၊ သတိေတာင္မထားမိဘူး ဆိုေပမယ့္ ဘယ္လိုမွ ရွာလို႕ မရေတာ့လို႕ အေတာ့္ကို စိတ္ထိခိုက္မိတယ္။ ဒိုင္ယာရီစာအုပ္က အမွတ္တမဲ့ၾကည့္ရင္ သာမန္မွတ္စုစာအုပ္ၾကမ္းနဲ႕ ဘာမွမကြာဘဲကိုး။ မွားၿပီး ပစ္တဲ့အထဲမွာ ပါသြားတယ္လို႕ ထင္မိတယ္။ ထပ္ေတာ့ ရွာၾကည့္ေနမိဦးမွာပါပဲ...

ဒီလိုနဲ႕ ကေမၻာဒီးယားမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္ စာအုပ္ေတြ ၀ယ္ၿမဲ၊ ၀ယ္ေနဆဲ၊ စုၿမဲ၊ စုေနဆဲ ပါပဲ။


(ကေမၻာဒီးယားက ကၽြန္ေတာ့္စာအုပ္မ်ား)

ကေမၻာဒီးယားေရာက္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း အဂၤလိပ္လို ေရးထားတဲ့ စာအုပ္ေတြ ပိုမ်ားလာပါတယ္။ ၂၀၀၃ ၀န္းက်င္ေလာက္ ကၽြန္ေတာ္ ကေမၻာဒီးယား မသြားခင္က အဂၤလိပ္စာအုပ္ဆိုရင္ အဂၤလိပ္စာ တိုးတက္ဖို႕အတြက္ ေရးတဲ့ English Learning စာအုပ္ေတြသာ အဖတ္မ်ားပါတယ္။ မိဘေဆြမ်ိဳးေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို အဂၤလိပ္စာ သိပ္ေတာ္ေစခ်င္တာကိုး။

အဂၤလိပ္စာနဲ႕ ပတ္သက္ရင္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အဖြားရင္းက အင္မတန္ ေတာ္တယ္လို႕ သိရပါတယ္။ သူ႕အခ်ိန္အခါတုန္းက ႏိုင္ငံျခားသြား ပညာသင္ၾကတာရွားလို႕ အဂၤလန္မွာ ေက်ာင္းသြားတက္ခဲ့တဲ့ အဖြားကို ဘိလပ္ျပန္လို႕ေတာင္ တခမ္းတနား ေခၚရေၾကာင္း ပံုျပင္ဆန္ဆန္ ၾကားခဲ့ဖူးပါတယ္။၊ ဒါေပမယ့္ သူ႕ရဲ႕ အဂၤလိပ္စာ အေမြေတြ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေျမးေတြ ေကာင္းေကာင္း မရခဲ့ပါဘူး။ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္မွာ အသက္ ၇၅ ႏွစ္အရြယ္နဲ႕ သူဆံုးခဲ့ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဆိုရင္ ၁၀ ႏွစ္သားပဲ ရွိေသးတာကိုး။ အစ္ကို၀မ္းကြဲက Journey ကို ဂ်ံဳးနီး လို႕အသံထြက္ရင္၊ ကၽြန္ေတာ္ ကိုးတန္းေက်ာင္းသားဘ၀က tetanus (ေမးခိုင္ေရာဂါ) ကို တီေတးနပ္ လို႕ အသံထြက္ရင္၊ အေမက မင္းအဖြားသာရွိရင္ အူတက္ေအာင္ရီမယ္ ဒါမွမဟုတ္ လဲေသလိမ့္မယ္လို႕ ေျပာဖူးတာေတာ့ မွတ္မိပါေသးတယ္။

အေမေျပာဖူးလို႕ အဖြား မၾကာခဏ စာအုပ္ငွားဖတ္ဖူးတယ္ဆိုတဲ့ FMI နဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေလာက္က သိဂႌေမာ္ စာအုပ္ဆိုင္ (လမ္းနံပါတ္ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး၊ ဆိုင္ပိုင္ရွင္ကေတာ့ ကုလားစပ္လို႕ မွတ္မိပါတယ္) ကိုလည္း သြားခဲ့ဖူးပါတယ္။ ထင္သေလာက္ေတာ့ မေကာင္းေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေခတ္က USIS နဲ႕ BC (British Council) ေခတ္ကိုး။ သိဂႌေမာ္ကို သြားေတာ့၊ အေမတို႕ ေျပာလို႕ ၾကားဖူးေနတဲ့ Sidney Sheldon တို႕၊ Jeffrey Archer တို႕၊ Denielle Steel တို႕ကို ေတာ့ စဖတ္မိၿပီး Sidney Sheldon ရဲ႕ ၀တၳဳအခ်ဳိ႕ကိုေတာ့ ႀကိဳက္တတ္ခဲ့ပါၿပီ။

ေနာက္ ႏိုင္ငံတကာ သတင္းေတြ၊ (Documentary) သတင္းမွတ္တမ္းကားေတြ၊ ရုပ္ရွင္ေတြကို သိပ္ႀကိဳက္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္၊ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္လို႕ သတင္းေတြထဲမွာ၊ ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာ ကမၻာ့ႏိုင္ငံႀကီးေတြက စာအုပ္ဆိုင္ႀကီးေတြ အေၾကာင္း သိရျမင္ရၾကားရ တဲ့အခါတိုင္းလည္း သိပ္ကို အားက်မိပါတယ္။

ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီး ကမၻာ့ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ အခ်ိဳ႕စာအုပ္အေရာင္းဆိုင္ေတြမွာ စာဖတ္သူေတြကို စိတ္ၾကိဳက္နားေနၿပီး၊ ေရြးခ်ယ္ဖတ္ရွဳဖို႕ လုပ္ေပးထားတာ၊ ၀ယ္ခ်င္လည္း၀ယ္၊ မ၀ယ္ခ်င္လည္း ျပန္ႏိုင္တဲ့ ေကာင္းမြန္တဲ့စနစ္ေတြ၊ ေနာက္ Book Cafe ေလးေတြ လုပ္ေပးၿပီး စာဖတ္သူေတြကို ဆြဲေဆာင္တဲ့ အစီအစဥ္ေတြကို သိပ္သေဘာက်ေပါ့။ အခုေနာက္ပိုင္းမွာ ကမၻာ့ႏိုင္ငံႀကီးေတြရဲ႕ အခ်ိဳ႕စာအုပ္ဆိုင္ေတြက ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ စာအုပ္ေတြ (ေရွးေဟာင္းစာအုပ္ေတြ အပါအ၀င္) ကို e-book ကေန ေစ်းသက္သက္သာသာနဲ႕ မိနစ္ပိုင္းအတြင္း print out လုပ္ေပးႏိုင္တဲ့အထိ တီထြင္ၿပီး၊ အေရာင္းျမွင့္တင္ေနတဲ့ သတင္းၾကားရတာ အားတက္စရာပါပဲ။ အစပိုင္းက amazon ေလာက္သာ ၾကားဖူးတဲ့ ကၽြန္ေတာ္၊ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အေမရိကားက အႀကီးဆံုး စာအုပ္အေရာင္းဆိုင္ျဖစ္တဲ့ Barnes & Noble စာအုပ္ဆိုင္ေတြ အေၾကာင္း စသိလာပါတယ္။


(Wiki က ယူထားတဲ့ Barnes & Noble စာအုပ္ဆိုင္ ဓါတ္ပံု)

ေနာက္ပိုင္း ျမန္မာျပည္၊ ျပင္ပ ဘယ္ကိုပဲေရာက္ေရာက္ ကၽြန္ေတာ္မျဖစ္မေန စူးစမ္းသြားလာတဲ့ ေနရာေတြထဲမွာ စာအုပ္ဆိုင္ေတြ ပါလာပါေတာ့တယ္။ ဥပမာ - ဘန္ေကာက္ကို ေရာက္တုိင္းလည္း အခ်ိန္လုၿပီး Kinokuniya နဲ႕ Asia Books စာအုပ္ဆိုင္ေတြကို အေျပး သြားစၿမဲပါပဲ။ ဗီယက္နမ္၊ ဟိုခ်ီမင္းစီးတီးမွာ ၂၀၀၅ ေလာက္က ေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ စာအုပ္ဆိုင္ အခ်ိဳ႕ကလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံထက္ေတာ့ သာေနပါၿပီ။ အိႏၵိယ၊ နယူးေဒလီ ေရာက္တုန္းက ေမႊခဲ့တဲ့ စာအုပ္ဆိုင္ေတြကေတာ့ ထင္သေလာက္၊ ၾကားရသေလာက္ ေစ်းမသက္သာပါဘူး။ (အခ်ိန္ အကန္႕အသတ္ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္စံုေအာင္ မသြားႏိုင္တာလည္း ပါပါလိမ့္မယ္။)

ကေမၻာဒီးယားအေၾကာင္း ျပန္ေျပာရရင္၊ ဖႏြမ္ပင္မွာေတာ့ အေကာင္းဆံုးစာအုပ္ဆိုင္က Norodom လမ္းမႀကီးေပၚက Monument Books စာအုပ္ဆိုင္ပါပဲ။ သူကေတာ့ စာအုပ္အသစ္ဆိုင္ပါ။ ေစ်းလည္း ႀကီးပါတယ္။ ဘန္ေကာက္က Kinokuniya စာအုပ္ဆိုင္လိုပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကေမာၻဒီးယားနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ စာအုပ္ေတြစံုၿပီး၊ အျခားစာအုပ္ေကာင္းမ်ားစြာလည္း ရႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေစ်းႀကီးေတာ့ မ၀ယ္ႏိုင္ဘဲ သြားသြားေငးရတဲ့ အႀကိမ္ေပါင္း မနည္းပါဘူး။

ကေမာၻဒီးယားမွာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အဆင္ေျပတဲ့၊ ကၽြန္ေတာ္ ဗဟုသုတေတြ တိုးေအာင္ အေထာက္အကူျပဳခဲ့တဲ့ စာအုပ္ဆိုင္ ႏွစ္ဆိုင္ရွိပါတယ္။ ႏွစ္ဆိုင္စလံုးက အေဟာင္းဆိုင္ (Used Books Shop) ေတြပါ။

ပထမဆိုင္က ဖႏြမ္ပင္၊ St. 240 က D’s Books ျဖစ္ၿပီး၊ ဒုတိယဆိုင္က Riverside ဘုရင့္နန္းေတာ္ (Royal Palace) နားက Bohr’s Books ပါပဲ။ ၀တၳဳေတြ အမ်ားႀကီးရွိသလို၊ အျခား ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ စာအုပ္ေကာင္းေတြလည္း ရႏိုင္ပါတယ္။ Bohr’s Books က ဆိုင္ရွင္ကိုယ္တိုင္ ထိုင္တတ္တယ္၊ ဒီဗီဒီအေခြ အခ်ိဳ႕ပါ တြဲေရာင္းၿပီး ေစ်းပိုသက္သာပါတယ္။ ေစ်းေလ်ာ့ခိုင္းလုိ႕ ရပါတယ္။ D’s Books ကေတာ့ အေရာင္း၀န္ထမ္းေတြသာ ရွိလို႕ ေစ်းသိပ္မေလ်ာ့တတ္ဘူး၊ အမ်ားႀကီး၀ယ္မွသာ စစ္လို႕ရတယ္။ ဆိုင္ပိုင္ရွင္က ဘန္ေကာက္မွာ အရင္ကေနခဲ့ဖူးတဲ့ အသက္ခပ္ငယ္ငယ္ အျဖဴေကာင္ (westerner တစ္ေယာက္မို႕ ကၽြန္ေတာ္ အၾကမ္းဖ်င္း ေခၚတာပါ) လို႕ မွတ္မိပါတယ္။ ေနာက္ နာမည္ အတိအက် မမွတ္မိေတာ့တဲ့ တပိုင္တႏိုင္ အဂၤလိပ္စာအုပ္ေတြ ေရာင္းတဲ့ အိမ္ဆိုင္ေလးေတြ၊ Book Cafe ေတြ ကေမၻာဒီးယား တစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာ ႀကိဳၾကားႀကိဳၾကား ရွိတတ္ပါေသးတယ္။








(ကေမၻာဒီးယားႏိုင္ငံက တပိုင္တႏိုင္ Book Cafe အိမ္ဆိုင္မ်ား)

ကေမၻာဒီးယားက အဲဒီလို စာအုပ္ဆိုင္ေလးေတြ အားလံုးမွာ စာအုပ္ေတြကို စိမ္ေျပနေျပ ထိုင္ၿပီး ျမည္းစမ္းႏိုင္ေအာင္ သက္ေတာင့္သက္သာရွိတဲ့ ထိုင္ခံုေလးေတြ ထားေပးထားတာ၊ ႀကိဳက္သေလာက္ အခ်ိန္ယူေနႏိုင္တာ၊ တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုင္ေတြဆို အင္တာနက္ပါ တြဲထားေပးၿပီး လိုသလိုသံုးႏိုင္တာ စတဲ့ ေကာင္းတဲ့အခ်က္ေတြ သြားေတြ႕ရပါတယ္။ ကိုယ့္ျမန္မာႏိုင္ငံထက္ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းတဲ့ အေျခအေနဆိုးေတြကို ရင္ဆိုင္ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရတဲ့ ကေမၻာဒီးယားလို ႏိုင္ငံမ်ိဳးမွာေတာင္ ဒီလို အေျခအေနေကာင္းေတြ ဖန္တီး၊ တည္ရွိေနတာကို ျမင္ေတာ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာလည္း ဒီလိုထြန္းကားေစခ်င္တာေပါ့ဗ်ာ။

အခု ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာေတာ့ စိတ္ၾကိဳက္စာအုပ္ဆိုင္ရယ္လို႕ ေကာင္းေကာင္း မေတြ႕ပါဘူး။ ေစ်းေတြက သိပ္ႀကီးတာကိုး။ အၾကမ္းအားျဖင့္ အဂၤလိပ္စာအုပ္ ၀ယ္ရတာ ခက္တယ္လို႕လည္း ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ နာဂိုယာမွာေတာ့ Sakae က Maruzen ကို မၾကာခဏ သြားျဖစ္ပါတယ္။ (၃) ထပ္မွာ အဂၤလိပ္စာအုပ္ ေတြကို ေရာင္းပါတယ္။ ထိုင္ဖတ္လို႕လည္းမရ၊ ၀ယ္ဖို႕ကလည္း ေစ်းေတြက amazon.com / amazon.co.jp တို႕ထက္ႀကီးတာမို႕ ဘာစာအုပ္ေတြ တင္ထားတယ္၊ ဘာစာအုပ္ေတြ ထြက္ေနတယ္ဆိုတာေလာက္ပဲ အၾကမ္းဖ်င္း သြားၾကည့္ျဖစ္ၿပီး၊ လိုခ်င္တာကို online ကပဲ ၀ယ္တာ မ်ားပါတယ္။ ပိုလည္း တန္ပါတယ္။




(ဂ်ပန္က ကၽြန္ေတာ့္ စာအုပ္မ်ား)

တိုက်ိဳ Shinjuku နားက Kinokuniya စာအုပ္ဆိုင္ေတြကိုေတာ့ မေရာက္ျဖစ္ေသးပါဘူး။ တိုက်ိဳေရာက္တိုင္း ကၽြန္ေတာ္ မျဖစ္မေန သြားေမႊျဖစ္တဲ့ စာအုပ္ဆိုင္ကေတာ့ ျမန္မာေတြ အေနမ်ားတယ္လို႕ သိရတဲ့၊ ျမန္မာဆိုင္ေတြရွိတဲ့ Takadanobaba က Blue Parrot စာအုပ္ အေဟာင္းဆိုင္ပါပဲ။ ကံေကာင္းရင္ စာအုပ္ေကာင္းေတြကို ေစ်းအသင့္အတင့္နဲ႕ ရႏိုင္ပါတယ္။ ဆိုင္ရွင္ ဂ်ပန္မႀကီးက အဂၤလိပ္လို ေျပာရတာ သေဘာက်ၿပီး၊ ေစ်းဆစ္လို႕ရပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ သူခန္႕ထားတဲ့ အေနာက္ႏိုင္ငံသူ ၀န္ထမ္းေကာင္မေလးမ်ားကလည္း သူ႕ကြယ္ရာမွာ သူ႕ထက္ကို ေစ်းပိုေလ်ာ့ ေပးတတ္ပါေသးတယ္။


(Blue Parrot စာအုပ္ဆိုင္ အ၀င္၀)

တိုက်ိဳက ေနာက္တစ္ဆိုင္ကေတာ့ Ebisu က Good Day Books ဆိုင္ပါပဲ။ ဆိုင္က Blue Parrot ထက္ပိုႀကီးၿပီး၊ တစ္ခ်ိဳ႕စာအုပ္ေတြမွာ Blue Parrot ထက္ ေစ်းပိုသက္သာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္အႀကိဳက္ စာအုပ္ေတြကေတာ့ Good Day Books မွာ သိပ္မရွိလို႕ တစ္ခါတစ္ေလ၊ အခ်ိန္ပိုမွပဲ သြားျဖစ္ပါတယ္။


(Good Day Books စာအုပ္ဆိုင္ အ၀င္၀)

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္တို႕ ေခတ္မွာ မွတ္မွတ္ရရ၊ ၂၀၀၃ မတိုင္ခင္က USIS, BC ကလြဲရင္ အင္း၀ စာအုပ္တိုက္ တစ္ခုေလာက္ပဲ အဂၤလိပ္စာအုပ္နဲ႕ ပတ္သက္ရင္ ရွိတာကိုး။ ၂၀၀၁-၂၀၀၂ ၀န္းက်င္တုန္းကေတာ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၀င္းထဲမွာ iCafe ဆိုၿပီး အင္း၀က အဂၤလိပ္စာအုပ္၊ အင္တာနက္နဲ႕ ေကာ္ဖီဆိုင္ တဲြဖြင့္ခဲ့ဖူးလို႕၊ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ member လုပ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့လည္း ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ပိတ္လုိက္တာ membership fees ေတာင္ ျပန္မရပါဘူး။

အခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ ဆရာႀကီးဦးေသာ္ေကာင္းရဲ႕သား ေဒါက္တာသန္႕ေသာ္ေကာင္း ရဲ႕ စာအုပ္ဆိုင္ေပၚလာတာ၊ ေနာက္ ကေမၻာဒီးယားမွာရွိတဲ့ Monument Books ကလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဆိုင္ခြဲေတြ ဖြင့္လာၿပီလို႕သိရတာ အင္မတန္ ၀မ္းေျမာက္စရာပါပဲ။ ေနာက္ၿမိဳ႕ထဲမွာ member ၀င္ၿပီး အဂၤလိပ္စာအုပ္ေတြ ငွားလို႕ရတဲ့ စာၾကည့္တိုက္ငယ္တစ္ခု ဖြင့္ထားၿပီလို႕လဲ ၾကားပါတယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ မသိေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ျပႆနာက ေငြေၾကးမတတ္ႏိုင္တဲ့၊ USIS, BC တို႕ကိုလည္း သြားဖို႕ အလွမ္းမမီတဲ့ လူငယ္ေတြ အတြက္ စာဖတ္စရာ၊ ဗဟုသုတ ယူစရာ ေနစရာေတြ ေကာင္းေကာင္း၊ ေပါေပါမ်ားမ်ား မရွိေသးတာပါပဲ။

မၾကာေသးခင္က ဦးေက်ာ္သူ နဲ႕ နာေရးကူညီမွဳအသင္းက စာၾကည့္တိုက္ေထာင္တာ၊ နာေရးကူညီမွဳ အသင္း၀င္ လူငယ္ေတြကို စာအုပ္ဖတ္ႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးတာ ၾကားသိရေတာ့ အေတာ္ကို သာဓုေခၚမိပါတယ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္တို႕ ႏိုင္ငံမွာ ဒါမ်ိဳးေတြ တကယ္လိုအပ္ေနတာပါ။ မလိုအပ္တဲ့ ပကာသန အလွဴေတြအစား လိုအပ္တဲ့ အလွဴေတြ၊ လူမွဳအက်ိဳးျပဳ ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြဘက္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ လွည့္သင့္ေနပါၿပီ။

ဒီပို႕စ္ကို အဆံုးသတ္ဖို႕ အစက ျပန္ေကာက္ရရင္...ကမၻာေပၚက လုပ္ငန္းကိစၥေတြ ဘယ္ေလာက္ႀကီးႀကီး၊ ဘယ္ေလာက္ေသးေသး ေအာင္ျမင္ဖို႕ရာ စိတ္ကူစိတ္သန္းက စရတယ္လို႕ ဖတ္မွတ္ဖူးပါတယ္။

နိဒါန္းမွာ ဆိုခဲ့သလို ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ စိတ္ကူးကေတာ့ တပိုင္တႏိုင္ စာဖတ္ခန္းေလး ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္ပိုင္ စာၾကည့္တိုက္ေလးတစ္ခု တခ်ိန္မွာ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ တည္ေထာင္ခ်င္တာပါပဲ။

ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္တဲ့၊ စုထားတဲ့ စာအုပ္ေတြကို ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း သိမ္းၿပီး၊ ဖတ္ေနမယ့္အစား share လုပ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္...

ေနာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ေငြေၾကး မတတ္ႏိုင္ေသးလို႕၊ တစ္ေနရာရာမွာ ႀကီးႀကီးမားမား မလုပ္ႏိုင္ေသးရင္ေတာင္၊ အိမ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ စလုပ္ ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္...

ကၽြန္ေတာ္ စုေဆာင္းထားတဲ့ အဂၤလိပ္၊ ျမန္မာ စာအုပ္ေတြ၊ အက်ိဳးရွိ ဗဟုသုတရမယ့္ documentary ေတြ၊ ရုပ္ရွင္ ဒီဗီဒီ ေတြကို အစီအရီထားလို႕၊ Air-con၊ အင္တာနက္၊ Audio/ Video facilities ေတြအပါအ၀င္ သက္ေတာင့္သက္သာ ထိုင္ႏိုင္၊ အိပ္ဖတ္ႏိုင္မယ့္ ေနရာေလးေတြနဲ႕ လူငယ္ေတြ၊ စိတ္၀င္စားသူေတြ အတြက္ တပိုင္တႏိုင္ စာဖတ္ခန္းေလးတစ္ခု မၾကာေတာ့မယ့္ တခ်ိန္မွာ လုပ္ႏိုင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္...

12 comments:

  1. စာဖတ္၀ါသနာပါသူတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ အလြန္စိတ္သ၀င္စားစရာေကာင္းတဲ့ ပို႕စ္ေလးပါပဲရွင္။ book cafe ေလးေတြအေၾကာင္းမွ်ေ၀ေပးတာလဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ကိုလံုးတံုးရဲ႕ စိတ္ကူးကိုလည္း သေဘာက်မိပါတယ္။ အေကာင္အထည္ေပၚႏိုင္ပါေစလို႕ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္ရွင္။ ကၽြန္မကေတာ့ ကိုယ္စုထားတဲ့စာအုပ္ေတြကို ငွားလိုက္ရမွာသိပ္ႏွေျမာတယ္။ စည္းကမ္းမရွိတဲ့သူေတြနဲ႕ပဲၾကံဳဖူးလို႕လားမသိဘူး။ :P

    ReplyDelete
  2. ကၽြန္ေတာ္က်ေတာ့ အဖတ္ထက္ အစုကိုု ပိုၿပီး သေဘာက်သလားလို႔.. စာေတာ့ သိပ္မဖတ္ႏိုင္ဘူးရယ္။ ဖတ္ၿပီးရင္ ေမ့တတ္လြန္းတယ္။ စာအုပ္ေတြ ၀ယ္ရတာ အရမ္း၀ါသနာပါတယ္။ ဖတ္ဖတ္မဖတ္ဖတ္ စာအုပ္စင္ ျမင္ေနရရင္ကို ၾကည္ႏူးတာ။ ျမန္မာျပည္က အိမ္မွာလည္း ရတန္းေက်ာင္းသားဘ၀ကတည္းက စာအုပ္ေတြ ၀ယ္စုတာ ဘီရိုတစ္လံုးစာေလာက္ရတယ္။ အခုလည္း စကာၤပူမွာ ၀ယ္တာ စာအုပ္စင္ေလးႏွစ္စင္စာ ရေနပီ။ ဒါေပမယ့္တစ္ခုဆိုးတာက အေျပာင္းအေရႊ႔ဆို အေတာ့္ကို ကတီကလင္ႏိုင္လွတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကူးအိမ္ေလးမွာ စာအုပ္စင္ရယ္၊ Walk-in wardrobe မွာ အ၀တ္အစားေတြ အျပည့္ရယ္ဆုိ လံုေလာက္ပါပီ.. ဟီး

    ReplyDelete
  3. က်ေနာ္က်ေတာ့ စုတာထက္ဖတ္တာ၀ါသနာပါတယ္။ေတြ႔သမ်ွဖတ္ခ်င္တယ္။ ဘာမွလုပ္စရာမရိွရင္စာအုပ္ဖတ္ေနတာမ်ားတယ္။ စာဖတ္ေတာ့ ဗဟုသုတစံုတယ္။စံုေတာ့ စကားၾကီးစကားက်ယ္ေျပာႏိုင္တယ္။ တခါ့တေလလည္းျငင္းလို႔ရတာေပါ့။ ျင္းလို႔ခြင့္မေပးတဲ့သူနဲ႔ေတြ႔ရင္ေတာ့လဲ ေနာင္သူဘာေျပာေျပာ ေ၀္င္ေ၀ါင္ေရွးေပါ့..။

    ျမတ္ႏိုး

    ReplyDelete
  4. I love books too.
    Thanks for linking my blog.
    Wishing your dream may come true!

    ReplyDelete
  5. ဟုတ္တယ္ဗ်ာ..စာအုပ္ စင္ေတြ အေၾကာင္းဖတ္ရတာ အေတာ္စိတ္၀င္စား
    စရာပါ...ကၽြန္ေတာ္လဲ စာအုပ္ၾကိဴက္၏...

    ReplyDelete
  6. ကိုသက္ပိုင္သူဆီက တဆင့္လာဖတ္တာပါ။အားေပးတယ္အကို။ တေန႕ျဖစ္ကိုျဖစ္လာမွာပါ။ တျခားစာေတြလည္း ဖတ္သြားပါဦးမယ္။

    ReplyDelete
  7. ၀ါသနာတူခ်င္းေတြ ့ရလို ့အရမ္း၀မ္းသာတယ္ဗ်ာ..ဒါေပမဲ ့ကြ်န္ေတာ္ အကို ့ေလာက္ စာအုပ္၀ယ္မစုနိင္ေသးဘူးဗ်
    အကိုေျပာတဲ ့စာအုပ္ဆိုင္ေလးကိုေရာက္ေအာင္သြားၾကည့္ပါဦးမယ္
    တိုက်ဳိနဲ ့လည္းေတာ္ေတာ္ေ၀းေတာ့တစ္ေခါက္တစ္ေခါက္ကိုမနည္းေရာက္ေအာင္သြား၇တယ္ အကိုေရ...လင္ခ့္ယူသြားတယ္ဗ်..ခြင့္ျပ ုပါါေနာ္ ဆိုက္မွာခ်ိတ္ထားခ်င္လို ့ဗ်ာ

    ReplyDelete
  8. ဏီလင္းညိဳJune 9, 2010 at 6:44 AM

    ကိုလံုးတံုး......

    အေခ်းအငွား၀ါသနာပါလို႔......
    မိုးမိုး(အင္းလ်ား) နဲ႔ ႏုႏုရည္(အင္း၀) ေလးမ်ား႐ွိရင္.....တစ္အုပ္စီေလာက္လုပ္ပါဦး........း))

    ခင္မင္တဲ့
    ဏီလင္းညိဳ

    ReplyDelete
  9. Bravo! A good post and it gives me many thoughts. I like this post. Thank you so much for this post. Be happy!

    ReplyDelete
  10. 私も本は大好きです。でもあまり集めてないです。お兄ちゃんの本を見て羨ましいですねー。

    ReplyDelete
  11. ငေသာ္လည္း စာဖတ္ရတာ အရမ္းႀကိဳက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သိပ္မစုႏိုင္ပါ။ ကိုယ္ပိုင္စာအုပ္စင္ေလး လုပ္ခ်င္တာ ငယ္ငယ္ထဲက အိမ္မက္ပါ။ အကို႔စာအုပ္ေတြကို သားေရက်သြားပါတယ္။ စာအုပ္နဲ႔ပက္သက္တဲ့ စိတ္ကူးေလးကိုလည္း ႏွစ္သက္မိပါတယ္။ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ပါေစ။ ေလးစားအားက်လ်က္

    ReplyDelete
  12. အိမ္မွာလဲအေမ့ကိုစာဖတ္ခန္းလုပ္ေပးဖို႕ပူဆာေနတာႏွစ္လေလာက္ရွိျပီ။ခုထက္ထိ
    အရိပ္ေတာင္မျမင္ရေသးဘူး..အဟိ။ဒါေပမယ့္မေလွ်ာ့ေသာဇြဲနဲ႕ပူဆာေနတုန္းပဲ။ကိုယ္ေတြဘ၀ကသူတို႕လုပ္ေပးမွျဖစ္မွာေလ။

    ReplyDelete

comment မ်ား ပါဝင္ေရးသားေပးဖို႕ ဖိတ္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။